Author: Χαρούλα Τσάλιου

Η Χαρούλα Τσάλιου ζει για το ταξίδι και κυρίως το να μιλά γι’ αυτό με κάθε μέσο. Εργάστηκε για 25 χρόνια με αντικείμενο  την Οργάνωση επιχειρήσεων, ειδικότερα στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είναι λάτρης της δια βίου μάθησης και της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. ‘Έχει έτσι ολοκληρώσει σπουδές με ποικίλα αντικείμενα: Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, Τουριστικά, Ψυχολογία, Αθλητικό Μάρκετινγκ, Ιστορία της Τέχνης κ.ά. Το 2000, διακρίθηκε σε διαγωνισμό διηγήματος των Εκδόσεων Καστανιώτη. Σήμερα, παρακολουθεί  Μεταπτυχιακό με αντικείμενο τη Δημιουργική γραφή. Αγαπά την Πυγμαχία και εργάζεται σε Boxing Club στην Αθήνα.
Oι διακοπές του Βίκτωρος Ουγκώ – Ένα συναρπαστικό ταξιδιωτικό διήγημα
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Oι διακοπές του Βίκτωρος Ουγκώ – Ένα συναρπαστικό ταξιδιωτικό διήγημα

Της Χαρούλας Τσάλιου Ο Βίκτωρ Ουγκώ δεν εγκατέλειπε συχνά το σπίτι του στη Μπεζανσόν για να πάει στην Νέα Ακουϊτανία. Εκτός εάν επρόκειτο για το Sarlat la Caneda, τη μικρή μεσαιωνική πόλη στη Δορδόνη, στα κεντροδυτικά της Γαλλίας. Ο Ουγκώ εκτιμούσε, όπως κάθε διανοούμενος, τις μικρές, όμορφες γωνιές του κόσμου, εκεί όπου μπορεί να συλλογίζεται ανεμπόδιστα, να πιάνει ψιλή κουβέντα με τη συνείδησή του και ν’ ανατρέχει στα γεγονότα της έντονης ζωής του. Όταν επισκεπτόταν το Σαρλά-λα-Κανεντά, διάλεγε πάντοτε το μικρό μαγαζάκι στο δίστρατο για ν’ απολαύσει τον καφέ του, καθόταν στο ίδιο τραπέζι, το οποίο συμπτωματικά ήταν πάντα διαθέσιμο και συναντούσε, πάλι συμπτωματικά, τον ίδιο ηλικιωμένο κύριο. Του είχε δώσει μάλιστα κι όνομα: Γκούσταβ. Ο Ουγκώ καθόταν πίσω του, με το βλ...
Στο κρεβάτι του Μάρκο Πόλο
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Στο κρεβάτι του Μάρκο Πόλο

Στο κρεβάτι του Μάρκο Πόλο, της Χαρούλας Τσάλιου          Φωτογραφία: Χαρούλα Τσάλιου 5.11.2022 Όσο ανεβοκατέβαινα γέφυρες και γεφυράκια κι όσο χωνόμουν από σοκάκι σε σοκάκι, τόσο πιο αγχωμένα και ρυθμικά επαναλάμβανα, σα προσευχή, τα τέσσερα νούμερα που μου είχε στείλει η διεύθυνση του Ca’ Amadi, μέχρι να βρω τη σωστή πόρτα να τα πληκτρολογήσω. Πολύς ο κόσμος που πηγαινοερχόταν σα να ήταν γιορτή κι ας ήταν μόνο μια Παρασκευή του Νοεμβρίου που οι γόνδολες ξεκουράζονταν αραγμένες στα πλευρά των καναλιών, σκεπασμένες με αδιάβροχα πανιά και εξείχαν, με κάποια έπαρση, μόνο οι μύτες τους. Φωτογραφία: Χαρούλα Τσάλιου 5.11.2022 Αντίκρισα, επιτέλους, ένα σκουριασμένο ταμπελάκι με το βέλος να δείχνει το δρόμο προς Ca’ Amadi, το ακολούθησα πιστά...
La Jument: Ο φωτογράφος του φαροφύλακα
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

La Jument: Ο φωτογράφος του φαροφύλακα

Ήταν 3 Αυγούστου του 2009, Δευτέρα, όταν ο διάσημος Γάλλος φωτογράφος των Φάρων  Jean Guichard, έσυρε με προσοχή στο πίσω κάθισμα του ελικόπτερου, ένα διπλωμένο κάδρο διαστάσεων 1,10 Χ 0,90 και στη συνέχεια  πέταξε  ως το νησί Ουεσάν  της Βρετάνης,  στο σπίτι  που ζούσε ο συνταξιούχος πια φαροφύλακα Theodore Malgorne.  Ο σκύλος του φύλακα, όρμησε από  το πίσω μέρος του σπιτιού γαβγίζοντας, μα  αμέσως φρέναρε κι υποχώρησε δυο τρία βήματα,  όταν είδε το  φαροφύλακα   ν’ ανοίγει  το ξύλινο μπλε πορτάκι για να μπει  ο φωτογράφος στην πετρόχτιστη αυλή τους με τις λεβάντες. Οι δυο άντρες  πέρασαν  στην κουζίνα,  τη στιγμή  που σφύριζε η τσαγιέρα  και  ο καφές μοσχομύριζε στην καφετιέρα  ...
Tο υπνοδωμάτιο στην Άιρλαντ
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Tο υπνοδωμάτιο στην Άιρλαντ

Ποτέ δε κατάλαβα το βιβλίο Ulysses/Οδυσσέας του James Joyce και ας το έβγαζα φωτογραφίες σε όποια βιτρίνα βιβλιοπωλείου το πετύχαινα τις λίγες ημέρες που ήμουν στο Δουβλίνο.  Το είχα σε μεγάλη εκτίμηση αυτό το βιβλίο,  λόγω του τίτλου του αρχικά αλλά και λόγω του λογοτεχνικού πειραματισμού του.  Με συνόδευε στα ταξίδια μου, ακόμα κι όταν  όφειλα να μεταφέρω  μόνο το μικρό βαλιτσάκι που δικαιολογούσε  το οικονομικό  αεροπορικό  μου εισιτήριο.  Το τοποθετούσα σε ξεχωριστό καλαθάκι κατά τον έλεγχο των αποσκευών, λες και έπρεπε να ερευνηθεί ιδιαίτερα και σα να έκρυβε κάτι τόσο καλά, που  ούτε ο εκπαιδευμένος υπάλληλος που το παρατηρούσε από την οθόνη καθώς κυλούσε πάνω στον ιμάντα, δε μπορούσε να εντοπίσει. Το  άρπαζα στη συνέχεια μαζί με...
Ένα ταξίμι για το ταξίδι
ΕΥ ΖΗΝ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙ

Ένα ταξίμι για το ταξίδι

- Κώστα! Κώστα! Τον φώναξε ο οδηγός του λεωφορείου ψάχνοντάς τον μέσα από το μεγάλο καθρέφτη του πίσω στη γαλαρία. Ο Κώστας τον πλησίασε. Έλα να κάτσεις εδώ μπροστά, περιμένω μια ευτραφή κυρία στο Ρίο, είπε χαμογελαστά, έλα να τα πούμε μέχρι τότε. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελε να πάει εκεί μπροστά «να τα πει» με τον οδηγό, τον παλιό του γείτονα. Δεν ήταν έτοιμος να απαντήσει στις βασικές ερωτήσεις που θα του έκανε: Τι κάνει η οικογένεια; Πώς πάει η δουλειά; Γιατί κατεβαίνεις στην Αθήνα;  Επιπλέον, ένα πράγμα που απεχθανόταν, ήταν οι διάλογοι μέσα στο λεωφορείο. Ν’ ακούνε δηλαδή οι επιβάτες τα νέα της ζωής κάποιου, για να περάσει η ώρα μέχρι να φτάσουν στον Κηφισό.  Άλλωστε, αυτή τη φορά, δεν επρόκειτο για ένα συνηθισμένο ταξίδι από τα Γιάννενα στην Αθήνα. Είχε να ρυθμίσει...
Ένα οχτάχορδο μπουζούκι ταξιδεύει στην Αστόρια!
ΕΥ ΖΗΝ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΤΑΞΙΔΙ

Ένα οχτάχορδο μπουζούκι ταξιδεύει στην Αστόρια!

Δεν είχε κανένα άγχος για τη συναυλία του στη Νέα Υόρκη ο Χρήστος. Κι ας έκανε για πρώτη του φορά ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Κανένα. Όλα ήταν άψογα κανονισμένα. Ο Γρηγόρης εκεί είχε φροντίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια:  τα εισιτήρια, τη διαμονή, τη διαφήμιση της συναυλίας.  Ο Πάρις, είχε γράψει ένα νέο τραγούδι αφιερωμένο στους ξενιτεμένους κι η Σταυρούλα  «δούλευε» ακόμα πιο πολύ τη δουλεμένη φωνή της. Το μόνο του άγχος ήταν το μπουζούκι του και το πώς θα ταξιδέψει αυτό ως εκεί!  Βέβαια, το μπουζούκι του είχε ήδη «ταξιδέψει»  στα χέρια του Καρβούνη.  Στο μικρό μαγαζί του στη Νίκαια - δυο βήματα απ’ το λιμάνι-  που μόνο με τον κήπο της Εδέμ θα μπορούσε να συγκριθεί,  ο Καρβούνης  κατασκευάζει  μουσικά όργανα, μπουζούκια, κιθάρες, τζουράδες και μπαγλαμάδες και τα κρ...
Η ταξιδιωτική πείνα και η… web camera!
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Η ταξιδιωτική πείνα και η… web camera!

Ίσως να αποτελεί ποινικό αδίκημα, δε ξέρω. Το να παρατηρώ δηλαδή επίμονα  τόπους από τις κάμερες του κόσμου, ζωντανά.  Ίσως,  ψυχολογική διαταραχή. Το φαινόμενο αυτό προσωρινά το ονομάζω ταξιδιωτική πείνα, η οποία με οδηγεί στην χρήση  της  τεχνολογίας  για  να ανακουφιστεί και να παρηγορηθεί.  Έχω εύλογα ονομάσει την οθόνη του υπολογιστή «Παράθυρο στον κόσμο».  Τα πρώτα μου βήματα σε αυτή την εκπαίδευση έγιναν στην πρώτη φάση της πανδημίας αλλά κατά τη δεύτερη φάση της, έχω αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, κυρίως στην επιλογή των τοπίων προς παρατήρηση.   Είναι τόσο οργανωμένο αυτό που κάνω, ώστε κάθε πρωί,  η οικογένειά μου γνωρίζει ότι θα ξυπνήσει ακούγοντας πουλάκια να τιτιβίζουν στο πάρκο της Κένυας,  φωνές παιδικές από γειτονι...
Carpe Diem: Ρώμη
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Carpe Diem: Ρώμη

Δε ξέρω ποιο τίτλο να δώσω στην μονοήμερη ταξιδιωτική εμπειρία εκείνης της Κυριακής:  Espresso, Gelato, Pasta σε 10 ώρες!  ή Μια μέρα με τον Πάπα; Η συγκεκριμένη μέρα είχε ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα: αρκετά πρωινό καφέ και φρυγανιές  με βούτυρο-μέλι στην κουζίνα στην Αθήνα, πλύσιμο πιάτων, εσπρέσο γύρω στις 11.30 στο Caffé Greco στη Ρώμη, σπαγγέτι στο Κάμπο ντε Φιόρε, βόλτες ως αργά το απόγευμα στα στενά της ιταλικής πόλης, πτήση επιστροφής και για βραδινό τη χτεσινή κοτόσουπα στην Αθήνα. Ήταν Φεβρουάριος του 2013 κι εκείνη την Κυριακή είχα την ονομαστική μου εορτή. Το εισιτήριο Αθήνα-Ρώμη-Αθήνα ήταν συλλογικό δώρο μαμάς, αδελφής ένα, αδελφής δύο, το μεσημεριανό κερασμένο από το σύζυγο,  λεωφορεία-τρένα προσφορά (θα τα επιστρέψω αργότερα) του κουμπαρά των παιδιών. Γιόρταζα στ’ αλήθεια! Κι...
Ταξίδι: Ο ιός που οφείλεις να μεταδώσεις!
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Ταξίδι: Ο ιός που οφείλεις να μεταδώσεις!

Δε μπορεί  κανείς και τίποτα να σταματήσει το ταξίδι, ούτε το δικό σου, ούτε το δικό μου!  Τίποτα δεν μπορεί να ακυρώσει τη βόλτα μου σε έναν πλανήτη που δεν υπάρχει καλή και κακή συνοικία, αφού τέτοια επίθετα είναι ανύπαρκτα στο ταξιδιωτικό μου γλωσσάρι. Όλα τα κρεβάτια που ξαπλώνω είναι άνετα και κοιτάζω το ταβάνι με την ίδια ανακούφιση. Ακούω με προσοχή όλες τις μελωδίες που μου κάνουν τη τιμή και χαϊδεύουν τ’ αυτιά μου, από τη γκάιντα της Σκωτίας μέχρι τα χάλκινα της Βόρειας Ελλάδας. Γεύομαι όλα τα φαγητά με το ίδιο ενδιαφέρον γιατί έχουν τη δική τους, μοναδική ταυτότητα, αφού κάποιοι μάζεψαν ότι υπάρχει στο χωράφι και στα λιβάδι για να το τσιμπήσω εγώ με το πιρούνι μου. Είναι οι ίδιες γεύσεις που μοιράζονται μετά τον καθημερινό τους μόχθο, στους γάμους, στις γιορτές. Οι άνθρωποι. ...
Ο σώος και ο αβλαβής
ΕΥ ΖΗΝ, ΤΑΞΙΔΙ

Ο σώος και ο αβλαβής

Μπορεί η θεία από το Καράκας να με έκανε να στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό και τα αεροπλάνα, όμως άλλος ήταν εκείνος που μ’ έκανε να πηγαίνω στο λιμάνι του Πειραιά και να παρατηρώ τη θάλασσα. Και δικαίως διεκδικεί την πρωτιά της ταξιδιωτικής μου τρέλας,  μιας και το υλικό μου από φωτογραφίες καραβιών που μπαινοβγαίνουν στα λιμάνια,  των γερανών στα ναυπηγεία,  των ταρσανάδων και των φάρων είναι πολύ πλούσιο. Τον καπτα Κώστα τον γνώρισα στα είκοσι δύο μου αλλά από τα δεκαπέντε μου, αντί να διαβάζω Super Katerina, έπαιρνα  το λεωφορείο φυσαρμόνικα για τον Πειραιά, που το περίμενα υπομονετικά πενήντα λεπτά να περάσει, προκειμένου να είμαι έτοιμη γι’ αυτή τη συνάντηση. Ο καπτα Κώστας, τρία τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου, έγινε ο αδελφικός μου φίλος και μέχρι το τέλος μας, ...