Στις 21 Ιανουαρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς θυμίζοντας σε όλους μας την αξία των ανθρώπων που μας περιβάλλουν δίνοντας τους μία αγκαλιά, ενάντια στις προκαταλήψεις, γιορτή της τρυφερότητας και περίοδος να έρθουμε πιο κοντά με αγαπημένα πρόσωπα, συναδέλφους ή ακόμη και να απελευθερώσουμε από το στρες κάποιον άγνωστο σε εμάς.
Η ιδέα προήλθε από τον φοιτητή Kevin Zaborney, το 1986. Πώς όμως με τα περιοριστικά μέτρα να είναι καθημερινότητα, θα μπορούσε να ενταχθεί η αγκαλιά, τη στιγμή που παραβιάζει σχεδόν τους κανόνες του Π.Ο.Υ.;
Οι εξελίξεις φαίνεται πράγματι να επηρεάζουν τη πολιτισμική μας ταυτότητα. Η σωματική επαφή δεν θα έπρεπε να δαιμονοποιείται, σίγουρα όμως είμαστε διστακτικοί να αναπτύξουμε σωματική οικειότητα με ένα άλλο σώμα και να χαρίσουμε ευεξία ο ένας στον άλλο. Η αγκαλιά δεν αντικαθίσταται!
Με τη πάροδο του χρόνου η αγκαλιά κέρδισε όσους θέλησαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους με μία πράξη που είναι η αιτία να παράγεται ωκυτονίνη, ορμόνη που απελευθερώνεται στο σώμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και την ορμόνη του στρες νορεπινεφρίνη.
Επίσης, οι αγκαλιές ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και η διάρκεια των είκοσι δευτερολέπτων αρκεί για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Οπότε εκτός από τον ενθουσιασμό ή τη συμπόνοια που μπορούμε να δείξουμε σε κάποιον με μία αγκαλιά συμμετέχουμε και στη βελτίωση του οργανισμού μας.
Η αγκαλιά φαντάζει ιδανικό αντίδοτο στην εποχή που ζούμε καθώς συμβολίζει την οποιαδήποτε μορφή δύναμης που μπορούμε να μοιράσουμε και την ενοποίηση που υπάρχει στις δύσκολες συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Ας κάνουμε, όμως, λίγη ακόμη υπομονή μέχρι να αγκαλιαστούμε και πάλι ελεύθερα!
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
