Ο κάθε άνθρωπος έχει τη γνώμη του και αυτό είναι που (θα έπρεπε να) μας οργανώνει σε υγιείς, δημοκρατικές κοινωνίες.
Είναι απόλυτα σεβαστό να αφήνεις κάποιον να πει τη γνώμη του και απόλυτα σεβαστό να ακούσει και εκείνος τη δική σου. Τα κλισέ τελικά είναι πολύ επίκαιρα. Ακούμε τη γνώμη του άλλου και αν θέλουμε συμφωνούμε ή διαφωνούμε. Το σημαντικό, όπως μας δίδαξαν και άνθρωποι που έζησαν χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς, είναι να έχουμε επιχειρήματα όταν θέλουμε να εκφράσουμε μια άποψη, ειδικά μάλιστα όταν θέλουμε να πείσουμε και τον άλλον να δεχτεί ή να κάνει κάτι. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Τους τελευταίους μήνες είναι στην επικαιρότητα ο Covid-19 οπότε επιτρέψτε μου να πάρω αυτό ως παράδειγμα. Και αν δεν έχουμε ακούσει θεωρίες. Θεωρίες συνωμοσίας, θεωρίες που δεν τεκμηριώνονται επιστημονικά, θεωρίες που είναι ταγμένες είτε στη μια άποψη είτε στην άλλη χωρίς, όμως, να υπάρχει ξεκάθαρη σκέψη από πίσω. Έχουμε μάθει να κοιτάμε τα πράγματα ακραία. Είτε άσπρα είτε μαύρα. Επιλέγουμε μια αυστηρή χρωματική παλέτα με μια αγάπη κυρίως για τη σκοτεινή πλευρά κάτι που δεν είναι απαραίτητα δική μας ευθύνη γιατί καλλιεργείται γενικότερα στο περιβάλλον που ζούμε από πολλές απόψεις.
Ποιανού, όμως, η γνώμη μετράει τελικά;
Τώρα θα σας ζητήσω να φύγετε από το προηγούμενο παράδειγμα για να μην γίνουμε και εμείς θύμα των άκρων. Θα σας ζητήσω να σκεφτείτε ποιανού γνώμη μετράει τελικά. Ποιανού γνώμη έχει σημασία να ακούμε και να επεξεργαζόμαστε για να διαμορφώσουμε και τη δική μας άποψη.
Νομίζω όλοι θα συμφωνήσουμε στο εξής:
Η γνώμη που μετράει είναι η γνώμη κάποιου που έχει κάνει αυτό που δεν έχουμε κάνει εμείς. Δεν μπορώ να έχω γνώμη για όσους δεν καπνίζουν αν εγώ είμαι καπνιστής. Δεν μπορώ να έχω γνώμη για κάτι που δεν έχω στην καθημερινότητα μου. Αν δεν έχω εκπαιδευτεί σε μια ειδικότητα, δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι που την αφορά. Αν δεν δω μια ταινία δεν μπορώ να κυκλοφορώ και να λέω ότι είναι κακή επειδή δεν μου άρεσε το trailer. Αν δεν μου αρέσει η περίληψη ενός βιβλίου δεν είναι σωστό να εκφράσω άποψη για όσα γράφει μέσα. Σίγουρα έχω το δικαίωμα να έχω γνώμη για την περίληψη αφού την έχω διαβάσει.
Η διαφορά κρύβεται στην εμπειρία. Μακάρι να μπορούσαμε να ερχόμαστε σε επαφή με γνώμες ανθρώπων που έχουν τη σοφία και την εμπειρία σε πολλά πράγματα, που θα μπορούσαν να μας καθοδηγήσουν όσον αφορά τον τρόπο σκέψης μας ή να μας βοηθήσουν να πάρουμε πιο σωστές αποφάσεις.
Η συλλογή πληροφοριών από ανθρώπους που έχουν μια εμπεριστατωμένη γνώμη βοηθά στο να παίρνουμε πιο σωστές αποφάσεις. Όταν, φυσικά, μιλάμε για πληροφορίες που δεν έχουν δόλο από πίσω καθώς ένας άνθρωπος που έχει την εμπειρία μπορεί να σε εξαπατήσει επίσης εύκολα.
Αναφερόμαστε στο πώς μπορούμε να επιλέξουμε σωστά ανάμεσα στις εκατομμύρια γνώμες που ακούμε ή διαβάζουμε εκείνες που αξίζουν για να μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε άποψη.
Μου αρέσει η ζάχαρη, αν δεν την κόψω όμως δεν μπορώ να συμβουλεύσω κάποιον να κάνει το ίδιο γιατί δεν ξέρω πώς είναι να μην τρώει κάποιος ζάχαρη. Έχω διαβάσει απλώς ότι θα ήταν καλό να την αποφεύγουμε.
Σκεφτείτε ότι αυτό έχει σημασία και στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Δεν θα σταματήσει ένα παιδί να τρώει junk food αν δεν προλαβαίνει να μετρά τα delivery που έρχονται στο σπίτι. Θα κάτσει και θα φάει μαζί μας.
Οι γνώμες είναι μικρά παιδιά που χρειάζονται μια σωστή καθοδήγηση βασισμένη στην εμπειρία ή την εξειδίκευση και όχι απλά την αίσθηση του τι είναι σωστό και τι όχι.
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
O Αλέξανδρος Παντελάκης είναι απόφοιτος του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Γράφει στην Εφημερίδα Μακεδονία, ασχολείται με το blogging και τον εθελοντισμό. Εργάζεται στο τμήμα marketing εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο της εκπαίδευσης και της εύρεσης εργασίας.