5+1 λόγοι που αγαπάμε το La La Land

Πριν 4 χρόνια περίπου τέτοια εποχή, το αγαπημένο μιούζικαλ La La Land ξεκίνησε το ταξίδι του στις κινηματογραφικές αίθουσες. Από τότε, η ταινία του Ντάμιεν Σαζέλ ξεχώρισε, έγινε αγαπημένη κοινού και κριτικών και το αποκορύφωμα ήταν ότι κέρδισε 6 Όσκαρ (αφού ισοφάρισε το ρεκόρ υποψηφιοτήτων του Τιτανικού με 24 συνολικά υποψηφιότητες σύμφωνα με την Wikipedia).

Αυτό το άρθρο διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας το City of stars.

Υπόθεση: Ο Σεμπάστιαν (Ράιαν Γκόσλινγκ) είναι ένας πιανίστας λάτρης της τζαζ που ονειρεύεται να ανοίξει το δικό του τζαζ μπαρ. Η Μία (Εμμα Στόουν) δουλεύει σε μια καφετέρια και φιλοδοξεί να γίνει ηθοποιός. Γνωρίζονται και μετά από μια ακόμα τυχαία συνάντηση, ερωτεύονται. Όσο εξελίσσεται η πλοκή, βλέπουμε την πορεία της σχέσης τους προσπαθώντας παράλληλα για την υλοποίηση των ονείρων τους.

Με αφορμή αυτή την επέτειο λοιπόν, ας δούμε για ποιους λόγους αυτό το φιλμ κέρδισε επάξια μια θέση στην καρδιά μας.

1.

Για την υπέροχη μουσική: το γεγονός ότι η μουσική του Τζάστιν Χόρβιτζ κέρδισε Όσκαρ καλύτερης μουσικής και τραγουδιού λέει πολλά. Τραγούδια όπως το City of stars, Someone in the crowd αλλά και το ορχηστρικό Mia & Sebastian’s theme ακούγονται με την ίδια ένταση και μας κάνουν να ερωτευόμαστε ξανά από την αρχή. Για όσους δεν τα γνωρίζουν, αναζητήστε τα στο Youtube και θα καταλάβετε.

2.

Γιατί είναι μια ωδή στους ονειροπόλους αυτού του κόσμου: χωρίς να κάνω spoiler, υπάρχει μια σκηνή στην οποία η Μία τραγουδά το Audition με τους παρακάτω στίχους:

Here’s to the ones who dream
Foolish as they may seem
Here’s to the hearts that ache
Here’s to the mess we make

Αυτή η σκηνή και οι στίχοι τονίζουν όλες τις φορές που θέλαμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας, όσο άπιαστα και αν φαίνονταν. Μια σκηνή που συγκινεί, μας κάνει να ταυτιστούμε αλλά και να σκεφτούμε ότι δεν είναι και ακατόρθωτα τελικά.

3.

Για τις αναφορές στα κλασσικά μιούζικαλ των δεκαετιών του 50 και του 60: όποιος αγαπά αυτές τις ταινίες (πχ Ένας Αμερικανός στο Παρίσι και Singing in the rain) είναι πιθανό βλέποντας το έργο να εντοπίσει πολλές σκηνές, χορευτικά και φιγούρες που μοιάζουν βγαλμένες από αυτές τις αλλοτινές εποχές. Και αυτό γιατί το La La Land αποτιεί φόρο τιμής στα παραπάνω, κλείνοντας το μάτι με έναν νοσταλγικό και ταυτόχρονα σύγχρονο τρόπο. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα ερωτικό γράμμα στα κλασσικά μιούζικαλ.

4.

Για τους πρωταγωνιστές: τρυφεροί, αστείοι, αληθινοί, με τα πάνω και τα κάτω τους, με μια φανταστική χημεία μα πάνω από όλα, απίστευτα υποστηρικτικοί ο ένας προς τα όνειρα του άλλου. Έτσι δεν θα έπρεπε να είναι οι ερωτευμένοι;

5.

Για την φανταστική σκηνοθεσία: υπογραμμίζει την αφήγηση και την σινεμασκόπ αισθητική με υπέροχα πλάνα.

6.

SPOILER ALERT! (Αυτός ο λόγος περιλαμβάνει spoiler και το διαβάζετε με δική σας ευθύνη!) Για το φινάλε: η αλήθεια είναι πως όταν το είδα κάπως με χάλασε. Μου φάνηκε λίγο παράταιρο συγκριτικά με αυτή την παραμυθένια ιστορία. Όταν το ξαναείδα όμως, χαμογέλασα (συγκινημένη πάντα εννοείται!). Ήταν ρεαλιστικό φινάλε τελικά. Δεν είναι όλοι οι έρωτες ίδιοι και δεν σημαίνει ότι πάντα θα οδηγήσουν σε happy end. Υπάρχουν κάποιοι έρωτες που μας κάνουν να χαμογελάμε τρυφερά στην σκέψη πως κάποτε υπήρξαν και που μας έκαναν καλυτέρους ανθρώπους. Και αυτό το πλάνο στο τέλος, που χαμογελά ο ένας στον άλλο, απλά τονίζει αυτή την αντικειμενική αλήθεια. Εξάλλου, όπως λέει και στο τραγούδι: he felted from the first embrace.

Who knows?
I felted from the first embrace
That I shared with you
That now our dreams
They’ve finally come true

Την επομένη φορά που θα το ακούσετε, χορέψτε το με μια στροφή και ονειρευτείτε λίγο παραπάνω!

Φιλμογραφία
La La Land, 2016