Το ημερολόγιο έγραφε 15 Οκτωβρίου 1940. Ήταν η πρώτη προβολή της ταινίας Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, της πρώτης μη βουβής ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν.
Υπόθεση
Ο Τσάπλιν κριτικάρει μέσω της σάτιρας, τόσο το φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, όσο και το ναζιστικό καθεστώς του Αδόλφου Χίτλερ, που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο.
Ιστορία πίσω από την ταινία
Η ιδέα για την ταινία προήλθε από δύο περιστατικά,τα οποία τον επηρέασαν και τον έκαναν να υλοποιήσει την ταινία.
Το πρώτο αφορά έναν φίλο του Τσάπλιν που του είπε ειρωνικά πως η στολή του θυμίζει την στολή του Φύρερ.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την ταινία – ορόσημο για την Ναζιστική Προπαγάνδα Ο Θρίαμβος Της Θέλησης της Λένι Ρίφενσταλ,την οποία ο Τσάπλιν παρακολούθησε την περίοδο που η Γαλλία είχε δεχθεί εισβολή από τους Γερμανούς.
Απαγόρευση ταινίας
Ο Μεγάλος Δικτάτωρ απαγορεύτηκε από τους Χίτλερ, Φράνκο και Μουσολίνι στις χώρες τους, καθώς επίσης και στις χώρες που είχαν καταλάβει. Παρόλα αυτά, ο Χίτλερ παρακολούθησε την ταινία και ζήτησε ένα αντίγραφό της.
Υδρόγειος Σφαίρα/Μπαλόνι
Στην ταινία υπάρχει μια σκηνή κατά την οποία ο Αυτοκράτορας της Τομανίας παίζει με μια υδρόγειο σφαίρα και δείχνει να το διασκεδάζει. Συμβολικά απεικονίζει το πώς οι ηγέτες, εξαιτίας του ναρκισσισμού και της μεγαλομανίας τους, “διασκεδάζουν” εις βάρος του κόσμου. Στη συνέχεια, το μπαλόνι σκάει και αυτό συμβολίζει τον κόσμο του Αυτοκράτορα που γκρεμίζεται.
Ο επικός μονόλογος
Αυτό όμως που θα παραμείνει ανεξίτηλο στην μνήμη αλλά και στον χρόνο, όσον αφορά στον Μεγάλο Δικτάτορα είναι ο μονόλογος του Τσάρλι Τσάπλιν. Κατάφερε σθεναρά να καταδικάσει τα καθεστώτα του Ναζισμού και του Φασισμού, μέσω αυτού του μονόλογου και εμμέσως πλην σαφώς έδωσε μια ηχηρή απάντηση σ’ αυτά.
Βραβεία
Ο Μεγάλος Δικτάτωρ θεωρήθηκε μια από τις καλύτερες ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου και προτάθηκε για Βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, καθώς επίσης και Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Ήταν η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Τσάρλι Τσάπλιν και κατάφερε να συμπεριληφθεί στην Αμερικανική Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου.
Αντί επιλόγου, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τον μονόλογο του Τσάπλιν, ο οποίος παραμένει διαχρονικός.
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
Η Aurora Blanc είναι φοιτήτρια ψυχολογίας και ασχολείται με τη συγγραφή, έχοντας εκδώσει τη δική της ποιητική συλλογή. Δηλώνει φαν του Quentin Tarantino, αλλά και της Agatha Christie. Αγαπά όλες τις τέχνες, απ’ όπου κι αν προέρχονται, καθώς επίσης και την εγκληματολογία.