Παύλος Σιδηρόπουλος: Ο Ασυμβίβαστος Πρίγκιπας της Rock

Ο Πρίγκιπας της Rock, σαν σήμερα «έφυγε» πριν από 30 χρόνια, αλλά ζει μέσα από την κληρονομιά που άφησε πίσω του, τα τραγούδια του, καθώς επίσης και τα ίχνη του πάνω στην Ροκ Μουσική Σκηνή.

Υπάρχει ένα παρελθόν σ’ εμένα. Είμαι δισέγγονος του Ζορμπά και, ως γνωστόν, ο Ζορμπάς ήταν Rock ‘n’ Roll. Από την άλλη μεριά, έχω και σπέρμα από την μεριά των Αλεξίου. Η Έλλη Αλεξίου είναι θεία μου και έτσι έχω μέσα μου και τον διανοούμενο και τον αλήτη. Από την σύγκρουση αυτών των δύο βγαίνει άλλοτε η καταστροφή και άλλοτε δημιουργία.

Kαι έτσι έγινε. Κατάφερε να συνδυάσει δύο οξύμωρες έννοιες και να βγάλει ένα αποτέλεσμα, που θα άλλαζε για πάντα το μουσικό στερέωμα. Έχτισε τους πυλώνες μιας μουσικής που στην Ελλάδα ήταν σε πρώιμο στάδιο. Αντισυμβατικός, ασυμβίβαστος και ευαίσθητος, έδωσε μια άλλη πνοή στα Εξάρχεια, μαζί με την Κατερίνα και τον Νικόλα.

Ο Παύλος αγαπούσε. Αγαπούσε και έγραφε. Αγαπούσε τις γυναίκες και τον έρωτά του τον μετέτρεπε σε κομμάτια. Για την γυναίκα που ήταν ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, την  Κάθυ, έγραψε το περίφημο τραγούδι «Στην Κ.».

Η Γιόλα ήταν η γυναίκα που τον σημάδεψε, μέχρι και το τέλος της ζωής του. Τον ανέβασε και τον έριξε ταυτόχρονα. Εκείνη ήταν η αιτία που έπεσε στα ναρκωτικά, αλλά του έβγαλε δημιουργικά έναν άλλο εαυτό. Ήταν πιο ρομαντικός, είχε αποβάλλει το Rock ‘n’ Roll ύφος του, ίσως και να κοίταζε τον κόσμο πια με τα μάτια της, καθότι ήτο ποιήτρια. Κι εκείνος έγραφε ποιήματα, είχε και ψευδώνυμο. Παύλος Αστέρης λεγόταν και ήθελε πολύ να γίνει συγγραφέας, πριν τον κερδίσει η Rock.

Ο Πρίγκιπας με το αγγελικό πρόσωπο είχε οργή, ψαχνόταν για κοινωνικά ζητήματα, πάλευε με δαίμονες, μα είχε μια αθωότητα και έναν ρομαντικό συναισθηματισμό, όπως έχουν τα μικρά παιδιά.

Ο Παύλος δεν έκανε για τούτο τον κόσμο, δεν χώραγε. Ήταν η καλοσύνη του και η αγάπη του για αυτό που έκανε τέτοια, που ίσως να μην τον καταλαβαίναμε. Τώρα τραγουδάει τον «Μπάμπη τον Φλου» , μαζί με την Κατερίνα που θα διαβάζει τα ποιήματά της και τον Νικόλα που θα τραγουδά τον «Μπαγάσα».

Ο Πρίγκιπας «έφυγε» από υπερβολική δόση σαν σήμερα. Το χέρι του είχε παραλύσει, δεν ήταν πλέον ο ίδιος Παύλος. Είχε χάσει και την μητέρα του και δεν το άντεξε. Ίσως και να ήταν αυτοκτονία, εν τέλει, κανείς δεν ξέρει. Σημασία έχει το τι άφησε πίσω του, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Κι όπως είπε ο Δημήτρης Πουλικάκος για εκείνον: «Έδωσε απλόχερα την ίδια του τη ζωή, για την ζωή».

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του Σιδηρόπουλου, με τίτλο: «Έχω Μια Θλίψη Για Τα Μακρινά Αριστουργήματα»

Ο δρόμος τούτος που
ετράβηξα νωρίς
φορές-φορές που ακούστηκε
μπροστά μου να διαβαίνει
αιμάτινη κορνίζα πεσμένη
καταγής
απ’ τον ειρμό της ποίησης
νωρίς-νωρίς πεθαίνει.
Κι η ανάσα μου κουράστηκε να ζει
κι αν η φωνή μου σιωπηλά
αργοπεθαίνει
είναι ο πόνος που γεννιέται
κάθε αυγή
πικρός καημός που πίσω του με σέρνει.

Παρακάτω, θα δείτε το αφιέρωμα για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, από την εκπομπή «Πρωταγωνιστές».