Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες της ηλεκτρικής κιθάρας. Με αρωγούς την τεχνική του, τον δυναμικό τόνο της φωνής του, το απαράμιλλο πάθος του για τη μουσική και την αστείρευτη ενέργεια του, κατάφερε να αποκτήσει πολλούς και πιστούς θαυμαστές ανά την υφήλιο. Κάλλιστα, θα μπορούσε να ακολουθήσει τον δρόμο των υπολοίπων συναδέλφων του ( Jimi Hendrix, Eric Clapton, Ritchie Blackmore, κ.α. ), αλλά δε το έκανε λόγω της ταπεινότητας του.
Στο πρώτο μουσικό αφιέρωμα της χρονιάς, θα ” διεισδύσουμε ” στη καριέρα του Rory Gallagher και παράλληλα, θα θυμηθούμε ορισμένες από τις αξέχαστες επιτυχίες, που μας χάρισε !
O Willian Rory Gallagher γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1948 στο Ballyshannon και μεγάλωσε στο Cork της Ιρλανδίας. Σε ηλικία εννέα ετών, άρχισε να γοητεύεται από τους Αμερικανούς blues και folk τραγουδιστές, που άκουγε στο ραδιόφωνο, αλλά και να συλλέγει δίσκους. Οι μουσικές επιρροές του περιλαμβάνουν τους: Leadbelly, Buddy Guy, Freddie King, Albert King, Muddy Waters και John Lee Hooker.
Ο πατέρας του εργαζόταν στην τοπική ηλεκτρική εταιρεία κι ενθάρρυνε τον Rory και τον αδελφό του, Daniel, στις μουσικές τους αναζητήσεις.
Ο Rory έμαθε κιθάρα και μετά την αποφοίτηση του από το σχολείο, ξεκίνησε δειλά δειλά να παίζει σε τοπικές μπλουζ μπάντες. Το 1963, σχημάτισε το συγκρότημα Fontana και στη συνέχεια τους Impact, με τους οποίους έδωσε συναυλίες κι εκτός των Ιρλανδικών συνόρων.
Το 1966 δημιούργησε τους Taste, με τη συμμετοχή του ντράμερ John Wilson και τον μπασίστα Richard McCracken.
Το 1968 μετακόμισαν στο Λονδίνο. Έως το 1970 που διαλύθηκαν, ηχογράφησαν μία σειρά από άλμπουμ, με σημαντικότερο το ” On The Boards ”.
Το 1971, μετά την αποχώρηση των McCraken και Wilson, ο Rory δημιούργησε ένα δικό του σχήμα με τους Jerry McAvoy στο μπάσο και τον Wilgar Campell στα ντραμς. Μέσα στο χρόνο κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ, με τίτλο “Rory Gallagher” και “Deuce” αντίστοιχα, τα οποία κατάφεραν να μη περάσουν απαρατήρητα τόσο από τους fans του κι άλλο τόσο από τους κριτικούς μουσικής.
To 1972, o live δίσκος,” Live In Europe “, έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Εκείνη τη χρονιά, άρχισε να δημιουργεί όνομα με τις ζωντανές εμφανίσεις του.
Το 1973, ο Rodd D’ Ath αντικατέστησε τον Campell στα ντραμς, ενώ στα πλήκτρα προστέθηκε ο Lou Martin, πράγμα που επηρέασε ιδιαίτερα τον ήχο του Gallagher. Το κουαρτέτο ηχογράφησε πέντε δίσκους σε παραγωγή του Rodger Glover των Deep Purple :
- ” Blueprint “( 1973 )
- ” Tattoo ” ( 1973 )
- ” Irish Tour 74 “ ( 1975 )
- “Against the Grain” ( 1975 )
- ” Calling Card” ( 1975 )
Με την αποχώρηση των D’ Ath και Martin, έρχεται στα ντραμς ο Tedd McCina. Ως τρίο, ηχογραφούν τα άλμπουμ ” ” Photo-Finish “( 1978 ),” Top Priority “ ( 1979 ) και το live ” Stage Struck “ ( 1980 ).
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1981, παίζει για πρώτη και τελευταία φορά στην Αθήνα, στο γήπεδο της ΑΕΚ, σε μια αξέχαστη, αλλά και συνάμα επεισοδιακή συναυλία.
Ο Rory συνέχισε να ηχογραφεί στο στούντιο, αυτή τη φορά λίγο πιο αραιά, λόγω των προβλημάτων υγείας, που εμφανίστηκαν. Έβγαλε τα άλμπουμ ” Jinx “( 1982 ),” Defender “( 1987 ) και ” Fresh Evidence “( 1990 ).
Η μακροχρόνια κατανάλωση αλκοόλ σε συνδυασμό με τα φάρμακα, που κατανάλωνε για να καταπολεμήσει το φόβο του για τις αεροπορικές πτήσεις, του προκάλεσαν ανεπανόρθωτη βλάβη στο ήπαρ, με αποτέλεσμα να γίνει αντιληπτή η εξάντληση του στην τελευταία του συναυλία στην Ολλανδία στις 10 Ιανουαρίου 1995.
Λίγο αργότερα, εισήχθη σε νοσοκομείο τoυ Λονδίνου και στις 14 Iανουαρίου 1995, ο άσσος της ηλεκτρικής κιθάρας, άφησε τη τελευταία του πνοή, σε ηλικία 47 ετών.
Το 2019, κυκλοφόρησε η ανθολογία ” Blues ” , στην οποία συμπεριλαμβάνονται τέσσερις δίσκοι με σπάνιες και ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του ’70 έως τη δεκαετία του ’90.
Ο Rory Gallagher μπορεί να έφυγε νωρίς, όμως τα τραγούδια του θα μας συντροφεύουν πάντα !
Ακούστε μερικά από αυτά:
” Ι’m not awake yet ”
Album: Deuce
Έτος κυκλοφορίας: 1971
” Moonchild “
Album: Calling card
Έτος κυκλοφορίας: 1976
” Shadow play ”
Album: Photo Finish
Έτος κυκλοφορίας: 1978
“ Philby ”
Album: Top Priority
Έτος κυκλοφορίας: 1979
” Bad Penny ”
Album: Top Priority
Έτος κυκλοφορίας: 1979
Πηγές φωτογραφιών: Pinterest | Ultimate classic rock | Facebook | Need some fun
Eξώφυλλο: Wikipedia
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
Η Άρτεμις Δεβελιάδη έχει σπουδάσει βοηθός βρεφονηπιοκόμων σε δημόσιο ΙΕΚ. Αγαπάει τη μουσική, τον κινηματογράφο το θέατρο και την λογοτεχνία. Παράλληλα, δηλώνει φανατική λάτρης του Harry Potter, του χειμώνα, αλλά και της καταγραφής όμορφων αναμνήσεων με αγαπημένους ανθρώπους.