Κλαούντιο Κάγια: “Δεν πρόκειται να αποχωριστώ το θέατρο”

O Κλαούντιο Κάγια είναι ένας νέος, ανερχόμενος και ταλαντούχος ηθοποιός, ο οποίος εισέπραξε θερμά χειροκροτήματα και δεκάδες κύματα αγάπης από το κοινό για την άκρως εντυπωσιακή ερμηνεία του στην παράσταση ‘‘ Φιλική εταιρεία”. Έκτοτε, δε σταματάει να δουλεύει, να δημιουργεί και να ονειρεύεται ! Στο Sociall. gr μιλάει για τα συναισθήματα που του άφησε το συγκεκριμένο θεατρικό έργο, για την απόφαση του να ασχοληθεί με την υποκριτική, για την ενασχόληση του με το Youtube και… για πολλά άλλα !

Κλαούντιο, καλησπέρα ! Σ’ ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη!

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ Άρτεμις! Είναι τιμή μου και είναι το ελάχιστο που θα μπορούσα να κάνω μετά από όλη αυτή την αγάπη και την στήριξη που δέχτηκα από εσένα.

Συμμετείχες στη “Φιλική εταιρεία’’, μια παράσταση ιστορικού περιεχομένου, η οποία έκλεισε πρόσφατα το κύκλο της. Πες μας τα συναισθήματα σου.

Δεν κρύβω πως έκλαψα στη τελευταία παράσταση, αν αυτό εννοείς. Ίσως φανεί περίεργο σε κάποιους. Ή ίσως σε κάποιους άλλους και υπερβολικό. Αλλά πραγματικά δέθηκα πολύ  με αυτό το έργο. Ίσως γιατί ήταν και η πρώτη μου δουλειά στο θέατρο και ο λόγος που το αγάπησα (το θέατρο) περισσότερο. Ίσως, γιατί πραγματικά -πλέον μπορώ να το πω με σιγουριά- αγάπησα πολύ τους συναδέρφους μου. Εξάλλου μου χάρισαν αξέχαστες στιγμές και αναμνήσεις πάνω στην σκηνή και πίσω, στα καμαρίνια. Ίσως και να είχα δεθεί τόσο πολύ με τον ήρωα μου, που το νιώθω πλέον κομμάτι του εαυτού μου. Ναι, ένας κύκλος έκλεισε. Αλλά οι αναμνήσεις είναι ακόμα εδώ και δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν. Θα υπάρχουν όλα στην καρδία και στο μυαλό μου. Μόνο νοσταλγία νιώθω πλέον και ευγνωμοσύνη…

Ποια χαρακτηριστικά αγάπησες στον Νικόλαο, τον χαρακτήρα που υποδύθηκες;

Ο Νικόλας… Ο Νικόλας μου έμαθε να ζω πάλι την κάθε μέρα μου. Να χαμογελάω με την ψυχή μου. Να μάχομαι μέχρι τελευταία στιγμή και να μην τα παρατάω πότε. Ερμηνεύοντας στην σκηνή τον Νικόλαο, έκλεψα πράγματα από αυτόν. Ίσως το στοιχείο του «Έξω-καρδιά» που λέμε, την ευγνωμοσύνη του για το ότι έχει καταφέρει και του έχει χαρίσει η ζωή. Την αγνότητα. Σε έναν τέτοιο κόσμο, αυτό μου θύμισε ο Νικόλας. Την αγνότητα. Με βοήθησε να γίνω πιο αγνός όταν είχα αρχίσει να χάνω το μυαλό μου…

Ως νεοφερμένος στο χώρο ηθοποιός, υπήρξε κάποιος ενδόμυχος φόβος όταν σου ανακοίνωσαν ότι πήρες το ρόλο;

Τα πάντα. Γιατί όλα ήταν καινούργια για μένα. Όλα τα έκανα για πρώτη φορά. Φοβόμουν το κοινό. Ντρεπόμουν τους άλλους ηθοποιούς. Έτρεμα όταν πρωτοβγήκα στην σκηνή με πολύ κόσμο από κάτω να περιμένει να με δει να ερμηνεύω. Όμως, όπως ξανά είπα… Τα ξεπέρασα. Με βοήθησαν όντως πολύ οι συνάδερφοι μου και το πάθος μου για την τέχνη αυτή. Θυμάμαι ακόμα την πρεμιέρα με χιούμορ, γιατί έτρεμα σαν το ψάρι. Όμως, ήξερα επίσης ότι το ήθελα πολύ. Ένιωθα μέσα μου αυτό το περίεργο συναίσθημα που δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω και αυτή την φωνή να μου λέει «Έχεις γεννηθεί για αυτό και ήρθε η ώρα να το αποδείξεις!».

Μίλησε μας για το μουσικοθεατρικό έργο  “τα Καλουτάκια’’ και για τον ήρωα που ενσαρκώνεις.

«ΤΑ ΚΑΛΟΥΤΑΚΙΑ» ήρθαν περίεργα στην ζωή μου… Θυμάμαι…. Ήταν στην τελευταία παράσταση από την «Φιλική Εταιρεία». Ήθελα να τα δώσω όλα, γιατί όλη μου αγωνία πάντα ήταν να αποδείξω -κυρίως στον εαυτό μου- ότι άξιζα τον ρόλο και ότι κανείς δεν θα μπορούσε να πει την αλήθεια του «Νικόλαου» καλύτερα από ότι την είχε εκμυστηρευτεί σε εμένα. Τελικά, μετά την παράσταση ο κύριος Λιακόπουλος, ο σκηνοθέτης -και των δύο πλέον έργων- εκτίμησε την δουλεία και την εξέλιξη μου όλο αυτό τον καιρό και μου ανακοίνωσε ότι με ήθελε στην επόμενη του παράσταση. Αυτή την φορά, σε κάτι πιο ευχάριστο, με χορό, τραγούδια, κέφι, χιούμορ και νοσταλγία. Αυτό το έργο μιλάει για την ζωή του πιο αγαπημένου διδύμου του Ελληνικού Θεάτρου. Έπεσα με τα μούτρα στη  δουλεία γιατί είχα μπει πολύ μετά από τους καινούργιους συναδέρφους μου. Την Ελένη και  Ιωάννα Μαρμάρου οι οποίες είναι εξαιρετικές που υποδύονται άψογα τις δύο αδερφές Καλουτά, τον αεικίνητο και πολυτάλαντο Κριστιάν Κουλμπίντα ως Κομπέρ, τον εξαίρετο Ιωάννη Τσίλη και την απίστευτη Μαρία Βουτσαδάκη στο πιάνο. Κι όμως! Τα καταφέραμε και τα  «ΤΑ ΚΑΛΟΥΤΑΚΙΑ» ήρθαν και  ζωντανέψουν ξανά στην Αθήνα. Μια παράσταση που έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από το κοινό. Έχει συγκινήσει, έχει κάνει ανθρώπους να γελάσουν, να θυμηθούν μια εντελώς διαφορετική εποχή. Μια εποχή με τραγούδια που αγαπήσαμε και που θα μείνουν αιώνια στις καρδιές μας. Μια παράσταση γεμάτο πολιτισμό και που γράφτηκε εξαιρετικά, με αγάπη από τον κύριο Κώστα Παπαπέτρου.

Κλαούντιο, σε ποια ηλικία αποφάσισες ότι θες να γίνεις ηθοποιός;

Χμ… Μάλλον πολύ μικρός. Ούτε που θυμάμαι ακριβώς πότε. 13 -15… Κάπου εκεί πρέπει να ήμουνα. Δεν ήμουν «φυσιολογικό» παιδί όπως λέει χαριτωμένα η μάνα μου και τα αδέρφια μου. Συνέχεια μου άρεσε να σκαρώνω κάτι με τους -τότε και τώρα -κολλητούς μου φίλους. Μου θυμίζουν ακόμα παραπονεμένοι ότι τους πίεζα να παίζουμε συνέχεια τα μίνι θεατρικά που έγραφα τότε. Τα λέγαμε σήριαλ εμείς. Και έτσι ξεκινούσε το γλέντι. Έπρεπε να σκέφτομαι ενδιαφέροντα πράγματα για να τους αρέσει και σε εκείνους. Αλλιώς, δεν θα είχα την ευκαιρία να παίζω κανέναν ρόλο τότε. Οπότε, μέναμε όλοι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Διασκεδάζαμε! Νομίζω πως από τότε είχε περάσει στο υποσυνείδητο μου και τότε το είχα «αποφασίσει». Ακόμα δεν θυμάμαι ηλικία…

ΥΠ: Αν αυτό το διαβάζουν οι φίλοι μου τώρα.  Δεν έφταιγα εγώ για τότε. Το «μικρόβιο» έφταιγε.

Κατά τη δική σου άποψη, ποιο είναι το καλύτερο και ποιο το απαιτητικό μέρος αυτής της δουλειάς ?

Η αλήθεια είναι δεν ξέρω ακόμα. Ίσως γιατί είναι δύσκολο και απαιτητικό από μόνο σαν «δουλειά». Δεν είναι κάτι εύκολο. Και αυτό ίσως πρέπει να καταλάβουν όλοι. Αλλά το ότι είναι  δύσκολο και πολύ απαιτητικό είναι μέρος της μαγείας του και εμένα αυτό μου αρέσει. Δεν σταματάει πότε. Δεν σταματάς να μαθαίνεις ποτέ. Δεν σταματάς εξελίσσεσαι πότε. Δεν φτάνεις κάπου και λες «Α, τώρα έμαθα να παίζω.» Αυτό έχω καταλάβει μέχρι τώρα. Αυτό έχω ερωτευτεί μέχρι τώρα.

Τι σε παρακίνησε στο να ανεβάζεις βίντεο στο Youtube; Σ’ επηρέασε κάποιος Youtuber;

Ίσως το ότι ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να ξεκινήσω μαθήματα σε κάποια δραματική σχολή. Ήμουν στην επαρχία ακόμα τότε. Και η μάνα μου ούτε να τα ακούσει δεν ήθελε. Ο γιος της ηθοποιός! «Θα μπλέξεις» έλεγε συνέχεια. Καλύτερα δικηγόρος ή γιατρός ή δάσκαλος. Και έτσι εγώ βρήκα την ευκαιρία και «της την έφερα». Και είπα «αφού δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω ακόμα, θα κάνω κάτι παρόμοιο». Και αφού πάντα κάνω αργά ή γρήγορα αυτό που θέλω και νιώθω, έφτιαξα  και το κανάλι μου (iamclaydee). Συνέχισα να το βλέπω έτσι. Το YouTube με βοηθάει ακόμα να εξοικειώνομαι με την κάμερα  και είμαι περήφανος για αυτό.

Θα σε ενδιέφερε να παίξεις κάποια στιγμή στη τηλεόραση ή θες να αφοσιωθείς αποκλειστικά και μόνο στο θέατρο;

Δεν υπάρχει κάτι που να αφορά αυτή την τέχνη και θα έλεγα όχι. Είμαι ακόμα πολύ νέος και θέλω να δοκιμάσω τα πάντα. Δεν θέλω να περιοριστώ σε τίποτα. Λαχταρώ να μάθω και τηλεόραση και κινηματογράφο. Αλλά πάντα θα αγαπώ και το θέατρο. Θέλω να μαγευτώ από καινούργια πράγματα και να πειραματιστώ με διαφορετικούς ρόλους. Σαν καινούργιος ηθοποιός έχω σύμμαχο μου το πάθος και την όρεξη για σκληρή δουλειά και οπότε δεν φοβάμαι !

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 5 χρόνια;

 Έχω βάλει διάφορους προσωπικούς μου στόχους που ακόμα δεν νιώθω έτοιμος να μοιραστώ. Όσο αφόρα όμως την τέχνη που έχω την τιμή να υπηρετώ: Θέλω να με δω σίγουρα σε πολλές κωμωδίες γιατί μου αρέσουν πολύ, αλλά δεν θέλω να περιοριστώ σε κάτι. Θέλω να έχω κάνει τουλάχιστον κάποια βήματα στο κινηματογράφο και την τηλεόραση, που πιστεύω θα αγαπήσω πολύ. Με φαντάζομαι με περισσότερες γνώσεις και να έχω τελειώσει την δραματική σχολή που έχω βάλει στόχο να φοιτήσω τα επόμενα χρόνια.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια ? Θα σε δούμε κάπου αλλού θεατρικά;

Υπάρχουν κάποιες συζητήσεις…Τίποτα σίγουρο ακόμα. Όσο περνάει από το χέρι μου δεν πρόκειται να αποχωριστώ το θέατρο.

Facebook: Κλαούντιο Κάγια
Instagram: Claudio Kaya official
Youtube: iamclaydee
Tik tok: Iamclaudiokaya

Πηγές φωτογραφιών θεατρικών παραστάσεων: Mikrofwno | Eleni Marmarou

*Eυχαριστώ θερμά τον Κλαούντιο για την παραχώρηση φωτογραφικού υλικού*