Στα πλαίσια της φετινής θεατρικής σεζόν, μας προσφέρεται ακόμη μια φορά η δυνατότητα γνωριμίας με νέους ανθρώπους του θεάτρου και η χαρά να συνομιλούμε μαζί τους. Σήμερα, φιλοξενούμε τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Λεωνίδα Μικρόπουλο, με αφορμή την επερχόμενη πρεμιέρα της παράστασης ”Τα πέντε αφηγήματα του Edgar Allan Poe” στο θέατρο ”Arroyo”.
Καλησπέρα, Λεωνίδα! Σ’ ευχαριστούμε που μας παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη!
Καλησπέρα. Δική μου χαρά να μιλήσω στο site σας για την παράστασή μας.
Η φετινή θεατρική σεζόν σε βρίσκει στο θέατρο ‘’Arroyo’’, όπου σκηνοθετείς τα πέντε αφηγήματα του Edgar Allan Poe. Πες μας λίγα λόγια για το τι θα παρακολουθήσουμε επί σκηνής.
Η συγκεκριμένη σύνθεση αφορά πέντε επιλεγμένα αφηγήματα του Edgar Allan Poe, ”Το προσωπείο του κόκκινου θανάτου”, ”Την πτώση του οίκου των Άσερ”, ”Τον μαύρο γάτο”, ”Την μαρτυριάρα καρδιά” και την ”Απώλεια αναπνοής”, από τα οποία ο θεατής μπορεί να διακρίνει με πολυποίκιλο τρόπο στοιχεία που αφορούν την δικιά του προσωπική ζωή, γιατί μέσα από αυτά τα πέντε αφηγήματα παρουσιάζονται στοιχεία, όπως η γέννηση, ο φόβος, το γέλιο, η διαστροφή, η αρρώστια, ο τρόμος και τέλος ο θάνατος, από τα οποία, λίγο πολύ, θέλοντας και μη, όλοι οι άνθρωποι διακατέχονται. Οπότε, με λίγα λόγια, θα έλεγα ότι θα παρακολουθήσουμε με κωμικοτραγικό και τραγελαφικό τρόπο την πορεία του ανθρώπου στη ζωή, κινούμενη από την αρχέγονη και ορμέμφυτη έννοια της διαστροφής.
Πως προέκυψε η επαφή με τις συγκεκριμένες ιστορίες και τι σε ώθησε στο να τις ανεβάσεις στο θεατρικό σανίδι;
Πέρσι που παρουσίαζα ”Το Υπόγειο” του Φ. Ντοστογιέφσκι στο θέατρο ”ΙΣΟΝ”, μετά το τέλος μιας παράστασης με βρήκε ένας, άγνωστος για μένα, θεατής και μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την δουλειά που είχε δει και με παρότρυνε να ασχοληθώ με τα αφηγήματα του Poe, γιατί σπανίως βλέπουμε ανεβάσματα του στα αθηναϊκά θέατρα και πως θα ταίριαζαν στην δικιά μου θεατρική ιδιοσυγκρασία. Το πολύ αξιοσημείωτο και αυτό που τελικά με ώθησε στο να αρχίσω να ψάχνομαι θεατρικά με τον Poe ήταν το γεγονός πως αυτός ο τύπος που μου έβαλε την φιτιλιά, έμοιαζε εκπληκτικά με τον Edgar Allan Poe και έτσι αναρωτήθηκα ”ποιος είμαι εγώ για να χαλάσω χατίρι στον Edgar Allan Poe”; Με αποτέλεσμα να προσπαθήσω να του δώσω λίγη ακόμα ζωή μέσα από αυτά τα αφηγήματα.
Με ποια κριτήρια επέλεξες αυτά τα πέντε αφηγήματα;
Για πολλούς μήνες διάβαζα ατελείωτες ώρες ποιήματα, αφηγήματα και ιστορίες του Poe για να μπορέσω να καταλήξω σε τέσσερα ή πέντε ή έξι αφηγήματα που θα μπορούσα να καταπιαστώ θεατρικά. Μετά από αρκετούς μήνες δουλειάς, ψαξίματος και συζητήσεων κατέληξα σε αυτά τα συγκεκριμένα πέντε αφηγήματα, γιατί μέσα από αυτά παρουσιάζεται ολόκληρη η γκάμα της ανθρώπινης ζωής και με έναν ομαλό τρόπο αυτά συνδέονται μεταξύ τους και μας επιδεικνύουν με τρομερή απλότητα το πόσο φριχτά, διαστροφικά, κωμικοτραγικός είναι ο άνθρωπος σε όλες τις πτυχές της ζωής του.
Η κοινή αφετηρία των αφηγημάτων είναι ο φόβος, η απώλεια, ο θάνατος και ο τρόμος. Πως συνυπάρχουν στην παράσταση, αλλά και στη καθημερινότητα μας;
Ο φόβος, η απώλεια, ο θάνατος και ο τρόμος είναι θεμελιώδεις ανθρώπινες εμπειρίες. Στην παράσταση, αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν με τρόπους που αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη φύση, όπως ακριβώς συνυπάρχουν και στην καθημερινότητά μας. Καθημερινά πληροφορούμαστε από τα ΜΜΕ και τα social media για απώλειες, θανάτους, τρομαχτικά και φριχτά γεγονότα σε όλον τον κόσμο που μας τρομοκρατούν. Έτσι και στην παράστασή μας προσπαθώ να παρουσιάσω και να εντάξω αυτά τα στοιχεία παρεμπιπτόντως και χωρίς κάποια συγκεκριμένη αισθηματική ιδιαιτερότητα, όπως ακατάπαυστα συμβαίνει, συνέβαινε και δυστυχώς θα συμβαίνει στον κόσμο μας. Δηλαδή μέσα από μια ακολουθία αιτίας και αιτιατού, μέσα από την απλή ροή της ζωής.
Έχοντας μελετήσει το έργο του Poe, ποια είναι κατά την άποψή σου τα βαθύτερα νοήματα που ξετυλίγονται μέσα από τις ιστορίες του;
Ο Edgar Allan Poe έχει αφήσει μια κληρονομιά εκατοντάδων αφηγημάτων, ποιημάτων και μυθιστορημάτων, τα οποία έγραφε πρώτα απ’ όλα για τον εαυτό του, για να ζήσει μέσα και από αυτά και όντας ένας απλός άνθρωπος με όλη την έννοια του ανθρώπου, με τις εμμονές του, τις επιθυμίες του, τις διαστροφές του και τις ακρότητες του, πιστεύω πως το κοινό νόημα και νήμα των ιστοριών του είναι η ανεξιχνίαστη ανθρώπινη φύση και πώς αυτή μπορεί να επιβιώσει μέσα από την τέχνη, τον έρωτα τις επιθυμίες και το ρίσκο της ζωής. Εξάλλου, ο ίδιος ο Poe είχε πει: “Για μένα η ποίηση δεν είναι ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος, και τα πάθη πρέπει να γίνονται σεβαστά.”
Λεωνίδα, ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη;
Όταν ήμουν δεκατεσσάρων χρονών είχα πάει κινηματογράφο με τους φίλους μου στα Γιάννενα και είχαμε δει μια κωμωδία και είχα περάσει τόσο όμορφα, που είπα στον εαυτό μου, πως αυτό το συναίσθημα που μου είχαν προκαλέσει αυτοί που έβλεπα θα ήθελα να το προκαλώ και εγώ σε αυτούς που με βλέπουν και έτσι άρχισα να το πρώτο σκέφτομαι. Το αστείο είναι πως ένας από τους ηθοποιούς που έπαιζαν είναι σήμερα πολύ καλός και αγαπημένος μου φίλος, αλλά δεν του έχω πει ποτέ, και ούτε πρόκειται, για το έναυσμα που μου προκάλεσε. Τώρα βέβαια, καλώς ή κακώς, οι λόγοι που ασχολούμαι με την υποκριτική είναι αρκετά διαφορετικοί, από εκείνη την παιδική μου παρόρμηση.
Έχεις ακόμη μια σκηνοθετική δουλειά στο ενεργητικό σου. Ποια ιδιότητα θεωρείς ότι ταιριάζει περισσότερο στο χαρακτήρα σου; Εκείνη του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη;
Αν με ρωτούσες πριν από λίγο καιρό θα σου έλεγα πως είμαι αποκλειστικά και μόνο ηθοποιός, αλλά με την πάροδο του χρόνου και με την πολύχρονη τριβή σου με το αντικείμενο, σιγά σιγά σου ανοίγονται και άλλες πτυχές του εαυτού σου και σου ξεκλειδώνονται πράγματα τα οποία ούτε καν διανοείσαι ότι μπορείς να κάνεις, με αποτέλεσμα πλέον να μπορώ να υφίσταμαι και σαν σκηνοθέτης μέσα στον χώρο ενός θεάτρου, αλλά και σαν δάσκαλος, πράγμα που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν ικανός να κάνω, αλλά έτσι όπως τα έφερε η ζωή έχω δέκα αγαπημένους μαθητές που διδάσκω θέατρο εδώ και έναν χρόνο. Έτσι αυτό που θέλω να πω είναι πως αν κάποιος ασχολείται ακατάπαυστα με κάτι στο τέλος θα ασχοληθεί και αυτό μαζί του. Οπότε, καλό θα είναι να μην βάζουμε ταμπέλες, ειδικά στην Ελλάδα που εύκολα παρεξηγούνται και ας δείξουμε με τις πράξεις και όχι με τα λόγια για τι πραγματικά είμαστε ικανοί.
Διάβασα σε μια προηγούμενη συνέντευξη σου ότι το ‘’υπόγειο’’ του Φ. Ντοστογιέφσκι είναι ένα βιβλίο που σε έχει σημαδέψει. Υπάρχουν άλλα βιβλία κλασικής ή σύγχρονης λογοτεχνίας που σε έχουν γοητεύσει το ίδιο με εκείνο και που φαντάζεσαι τον εαυτό σου να σκηνοθετεί ή να παίζει;
Πολλά βιβλία με έχουν γοητεύσει και συνεπάρει, με αποτέλεσμα να τα διαβάζω ξανά και ξανά, για παράδειγμα, ένα που μόλις μου ήρθε, είναι ”Ο Ξένος” του Καμύ. Για να ασχοληθώ τόσο πολύ με ένα κείμενο ώστε να το παρουσιάσω στη θεατρική σκηνή, θα πρέπει κάτι να μου κάνει, να μου δώσει και να μου πει, δηλαδή να αλληλεπιδράσουμε, ώστε να χρειαστεί να το παρουσιάσω, αλλιώς η δουλειά θα γίνει διεκπαιρεωτικά και άρτσα πάτρα, όπως κατά 90% συμβαίνει στην Αθήνα. Έτσι, για ”Τα πέντε αφηγήματα” του Poe, όπως και για ”Το Υπόγειο” του Φ. Ντοστογιέφσκι με οδήγησαν μια σειρά από γεγονότα να τα παρουσιάσω στο θέατρο. Τώρα, όσον αφορά στα κείμενα που μου αρέσουν να συμμετέχω σαν ηθοποιός είναι αρκετά και με τους κατάλληλους συντελεστές θα το έκανα με χαρά.
Πιστεύεις ότι το θέατρο είναι ένα μέσο αυτογνωσίας και επικοινωνίας;
Πιστεύω πως το θέατρο είναι μέσο εξέλιξης και προόδου, πολιτισμού, κοινωνίας, ανθρωπιάς και κουλτούρας και πως όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως, πρέπει να ασχοληθούν με το θέατρο, αλλά όχι το θέατρο που δυστυχώς διδάσκεται και παρουσιάζεται διεκπεραιωτικά σήμερα, αλλά με την ολοκληρωτική έννοια του θεάτρου, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα την έννοια της ζωής και να αντιληφθούν πως υπάρχει ζωή και πέρα από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.
Τέλος, υπάρχουν άλλα θεατρικά σχέδια για φέτος πέρα από τη παράσταση;
Επειδή είχα ένα πολυάσχολο και κουραστικό καλοκαίρι, πηγαινοερχόμουν Γιάννενα – Αθήνα αρκετά συχνά, γιατί εκεί συμμετείχα σε μια παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και εδώ είχα παραστάσεις και γυρίσματα για μια ταινία, αποφάσισα μέχρι να ολοκληρωθούν οι πρόβες για τον Poe να μην ασχοληθώ με τίποτα άλλο και να επικεντρωθώ κατ’ αποκλειστικά με την παράσταση αυτή. Δυστυχώς όμως, επειδή έτσι είμαι σαν άνθρωπος και δεν μπορώ να ησυχάσω με τίποτα και δεν θέλω βασικά, με το πέρας των παραστάσεων ίσως ασχοληθώ με την θεατρική παρουσίαση μιας ποιητικής συλλογής, που μου ζήτησε μια φίλη να κάνουμε και με την ενορχήστρωση της καινούργιας μου θεατρικής δουλειάς.
Σ’ ευχαριστούμε για άλλη μια φορά από καρδιάς για την όμορφη συζήτηση κι ευχόμαστε καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις!
Εγώ ευχαριστώ για την πολύ ωραία κουβέντα που είχαμε. Να είστε καλά.
Πληροφορίες για τη παράσταση θα βρείτε εδώ
Ακολουθήστε τον Λεωνίδα Μικρόπουλο στα social media: Facebook | Instagram
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
Η Άρτεμις Δεβελιάδη έχει σπουδάσει βοηθός βρεφονηπιοκόμων. Αγαπάει κάθε μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα, δηλώνει φανατική λάτρης του Harry Potter, του χειμώνα και της καταγραφής όμορφων αναμνήσεων με τους αγαπημένους της ανθρώπους.