Έναν μονόλογο για τον σύγχρονο άνθρωπο, τις κοινωνικές επιταγές και τη σημασία της τύχης και των ονείρων ερμηνεύει ο Ορέστης Τζιόβας στο θέατρο Αθήναιον και μας μιλά για αυτό.
Ο Ορέστης Τζιόβας μαζί με τον σκηνοθέτη και συγγραφέα του μονολόγου, Θανάση Ταταύλαλη, γνωρίζονται σχεδόν 20 χρόνια. Η φιλία τους ξεκίνησε από τη ΧΑΝΘ, συνεχίστηκε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποτέλεσε έναν σημαντικό λόγο να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον και επαγγελματικά. «Προσπάθησα να το κάνω με τα μπούνια γιατί το βρήκα πολύ ενδιαφέρον σαν έργο» μας λέει ο Ορέστης Τζιόβας για το ‘Πάρκινγκ’.
Η παράσταση περιγράφει έναν χρόνο από τη ζωή ενός ανθρώπου, το πώς έζησε, από πού ξεκίνησε και πού βρέθηκε. «Οι κεντρικοί της άξονες είναι η προσωπική αξιοπρέπεια, το πώς ορίζεται από την κοινωνική επιταγή, η τύχη ως εύνοια και σαν πεπρωμένο. Πού μπορεί να μας οδηγήσει, ποια η αξία των επιλογών μας και πότε έρχεται η προσωπική αξιοπρέπεια να ορίσει πλέον τις επιλογές; Το μίγμα της τύχης και των επιλογών…», τονίζει.
Για τον ίδιο ίσως το πιο σημαντικό στο έργο, που περιγράφει και τη δική του ιδεολογία για το θέατρο, είναι ότι «είναι ένα έργο ελαφρύ, δηλαδή μια γλυκιά ιστορία που τρέχει γρήγορα. Δεν κάθεται το κείμενο να φιλοσοφήσει και να προβληματίσει. Δεν σε προβληματίζει το έργο με βαρύ τρόπο. Σου δίνει μια ιστορία με χιούμορ με γρήγορη εξέλιξη και αμεσότητα. Καταλήγει, όμως, να σε προβληματίσει βαθιά. Για μένα στο θέατρο αυτό είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα, να μπορεί κάτι να μη σε βαραίνει αλλά να σε προβληματίζει».
«Οι επιλογές μας βασίζονται στις κοινωνικές επιταγές»
Σε προσωπικό επίπεδο η παράσταση τον αφορά πολύ. Κυρίως, το κομμάτι της αξιοπρέπειας: «Με αγγίζει πολύ το κομμάτι του τι σημαίνει αξιοπρέπεια για τον καθένα. Το να μπορείς να αποφασίσεις το τι σημαίνει για σένα και να το υπηρετήσεις. Να μη βασίζεσαι στο τι θεωρείται αξιοπρέπεια από την κοινωνία. Γιατί προσπαθώ και εγώ στη ζωή μου να είμαι έτσι όσο μπορώ. Δεν το κάνουν οι άνθρωποι γενικώς. Είναι λίγο δύσκολο να το κάνουν και μπορεί να σε πάει πολύ πίσω στην προσωπική σου ζωή. Φιλοσοφικά, μας πηγαίνει στη φιλοσοφία του Σαρτρ, που λέει ότι ‘η κόλαση μας είναι οι άλλοι’, ότι ζούμε για το πώς φαινόμαστε στους άλλους και όχι για την προσωπική μας ευτυχία. Οι επιλογές μας βασίζονται στις κοινωνικές επιταγές και όχι στη δική μας κοσμοθεωρία» επισημαίνει.
Το φαινόμενο αυτό, βέβαια, δεν είναι καινούριο σύμφωνα με τον ηθοποιό, ωστόσο, παρουσιάζει μια διαφορετική εξέλιξη στις μέρες μας. «Νομίζω ότι είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που θα ίσχυε πάντα στις κοινωνίες γιατί ο άνθρωπος ως ων υπάρχει μέσα στις κοινωνίες και το να μπορεί να ξεφύγει από αυτό που η κοινωνία επιτάσσει και να μπορεί να επιλέξει με τα δικά του θέλω πάντα ήταν δύσκολο. Ίσως σήμερα λίγο περισσότερο γιατί η κοινωνική επιταγή σου έρχεται πιο πολύ στη μούρη μέσα από τα social media και είναι πιο εύκολο να την ακολουθήσεις και να γίνεις ένα προβατάκι. Βλέπεις προφίλ τα οποία οι φωτογραφίες έχουν κάτι κοινό, μια επιτηδευμένη ομορφιά, ένα πείραγμα στις εικόνες ώστε να είναι αρεστές, μια τάση για μίμηση» διαπιστώνει.
Τα όνειρα και τα πρότυπα
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η άποψη του Ορέστη Τζιόβα για τα όνειρα, αφού και αυτά κατά κάποιον τρόπο επηρεάζονται από τον περίγυρο μας. «Ακόμα και τα όνειρα ορίζονται από την κοινωνία. Έχει να κάνει με τα πρότυπα σου, τα οποία έχουν καθοριστεί αρκετά μέσα από το γίγνεσθαι, το γύρω σου. Είναι σημαντικό να δούμε τι σημαίνει όνειρο για εμάς, τι σημαίνει ευτυχία για εμάς. Καταλήγουμε και πάλι στην προσωπική ματιά, η δική σου εικόνα για την ευτυχία και όχι αυτή που έχει φορεθεί στο κεφάλι σου» υποστηρίζει. «Ονειρεύονται περισσότεροι οι άνθρωποι που έχουν καταλάβει τι σημαίνει ευτυχία για αυτούς. Δεν έχουν να κάνουν με τα υλικά. Μεγαλώνοντας αυτό έβλεπα γύρω μου, ότι οι άνθρωποι θεωρούν ευτυχία της ζωής τους έναν πλούσιο, υλικό κόσμο και νομίζω ότι αυτό σε απομακρύνει περισσότερο από τον εαυτό σου και είναι πιο δύσκολο να ευτυχήσεις» μας λέει.
Πέρα από τα όνειρα, όμως, και η τύχη παίζει καθοριστικό παράγοντα στη ζωή των ανθρώπων: «Τα πράγματα είναι πολύ θέμα τύχης. Την τύχη μας κατά μια έννοια την ορίζουμε. Δεν αναφέρομαι στα θέματα υγείας γιατί θα ήταν άδικο. Αλλά το πόσο ανοιχτός είσαι στη ζωή και στις ευκαιρίες αυτό θα σου δώσει. Δεν θα σου βγει από την αρχή, αλλά κάποια στιγμή θα σε οδηγήσει κάπου καλύτερα» αναφέρει.
Ο ίδιος νιώθει πολύ τυχερός στη ζωή του για το πώς έχουν έρθει τα πράγματα και για την επιλογή του επαγγέλματος του. Άλλωστε, μέσα από τη δουλειά του μαθαίνει να κάνει την αυτοκριτική του και να φιλοσοφεί: «Το να γνωρίζεις χαρακτήρες θεατρικούς, που βλέπεις διαφορετικά ήθη ανθρώπων, διαφορετικές ποιότητες ανθρώπων, αλλά και ο κοινωνικός μου περίγυρος, ο θεατρικός, που οι άνθρωποι – όχι ως επί το πλείστον – είναι πιο φιλοσοφημένοι, πιο καλλιεργημένοι και πιο προβληματισμένοι, με έχει βάλει σε μια διαδικασία να φιλοσοφήσω ακόμη περισσότερο τη ζωή μου, να κάνω την αυτοκριτική μου, να είμαι λίγο πιο αυστηρός μαζί μου» προσθέτει. «Ο πλούτος που μπορεί να σου χαρίσει και τα κομμάτια του εαυτού σου που μπορείς να δεις πιο καθαρά είναι πολύ σημαντικό πράγμα, δηλαδή, γλιτώνεις χρήματα από τους ψυχοθεραπευτές…» καταλήγει.
INFO
‘’Πάρκινγκ’’ στο θέατρο Αθήναιον
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ταταύλαλης
Παραστάσεις: Δευτέρα 16 και Τρίτη 17 Δεκεμβρίου στις 9μμ.
Εισιτήρια: 12 ευρώ και 10 ευρώ (μειωμένο)
Η συνέντευξη μας δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Μακεδονία στις 15/12/2019
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
O Αλέξανδρος Παντελάκης είναι απόφοιτος του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Γράφει στην Εφημερίδα Μακεδονία, ασχολείται με το blogging και τον εθελοντισμό. Εργάζεται στο τμήμα marketing εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο της εκπαίδευσης και της εύρεσης εργασίας.