Χάρης Μποϊντάς: “Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να παίρνει θέση για όσα αφορούν την κοινωνία στην οποία ζει”

Ο Χάρης με το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Φλογισμένες πόλεις έκανε ένα πολύ δυνατό συγγραφικό ντεμπούτο. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα που με την ζωντανή γραφή του κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον χωρίς φόβο, όπως οι κεντρικοί ήρωες του. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσω της στήλης μας Sociallize.

• Χάρη, θα ήθελα να μας παρουσιάσεις με δικά σου λόγια το πρώτο σου βιβλίο.

Οι Φλογισμένες Πόλεις μιλούν για μια Ελλάδα που βρίσκεται υπό ένα καθεστώς τρομοκρατίας, βίας και ρατσισμού. Στις σχολές έχει εισχωρήσει μια νεοναζιστική παράταξη και τα μέλη της σκορπούν τον φόβο στους φοιτητές. Ώσπου συμβαίνει ένα έγκλημα μίσους μέσα στο πανεπιστήμιο και μια παρέα αποφασίζει ότι πρέπει να γίνει κάτι για να αλλάξει επιτέλους αυτή η κατάσταση σήψης. Ο Στρατής, ο Άρης, η Λίλα, η Ελένη, ο Λουκάς, ο Αλέξης και η Βάγια ξεκινούν με τη στήριξη των συμφοιτητών τους κατάληψη στη σχολή τους και σύντομα το παράδειγμά τους ακολουθούν όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, με κύριο αίτημα την τιμωρία των νεοναζιστών, αλλά κι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

• Με ποια αφορμή αποφάσισες να το γράψεις;

Σκέφτηκα τι θα μπορούσε να συμβεί εάν η Χρυσή Αυγή δεν καταδικαζόταν ως εγκληματική οργάνωση και τα μέλη της συνέχιζαν να δρουν ανεξέλεγκτα. Παράλληλα σκεφτόμουν πόσο ακραία θα μπορούσε να γίνει μια κυβέρνηση, προκειμένου να μη χάσει την εξουσία και τον έλεγχο των πολιτών.

• Ένας συγγραφέας θεωρείς πως πρέπει να παίρνει θέση στα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας; Και κατ’ επέκταση και στα πολιτικά ζητήματα;

Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να παίρνει θέση και να έχει άποψη για όσα αφορούν την κοινωνία στην οποία ζει. Ο συγγραφέας απλά έχει την ευκαιρία να γράψει για αυτά, να πλάσει έναν δικό του κόσμο και μέσα σε αυτόν, μέσα από τους ήρωές του, να μιλήσει για τα ιδανικά του.

• Τι θα άλλαζες στην κοινωνία;

Ίσως την παθητικότητα με την οποία οι άνθρωποι δεχόμαστε κάποια πράγματα. Τον φόβο του να αντιδράσουμε.

• Η κεντρική παρέα των ηρώων σου αγωνίζεται γενναία προκειμένου να εξαλειφθεί ο φασισμός με τον καθένα ήρωα να δίνει μια ξεχωριστή νότα στην ιστορία. Ποιον ήρωα αγάπησες περισσότερο;

Ήταν όλοι τους ξεχωριστοί. Σίγουρα η Λίλα είναι μια πρωταγωνίστρια που αγάπησα πολύ όσο την έγραφα, διότι βρίσκεται διαρκώς σε μια εσωτερική πάλη ανάμεσα στο τι θέλει και το τι φοβάται, το σωστό και το λάθος. Ζει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον αυταρχικό και σκληρό, ο πατέρας της είναι αξιωματικός της αστυνομίας κι ο αδελφός της μέλος της νεοναζιστικής παράταξης, με αποτέλεσμα να γνωρίζει πολλά από τα εγκλήματα που διαπράττονται εις βάρος αθώων ανθρώπων. Ζει μονίμως λοιπόν με έναν φόβο κι όταν οι φίλοι της της ζητούν να τους στηρίξει στον αγώνα τους, είναι μια στιγμή καθοριστική για εκείνη, καθώς ίσως είναι η ευκαιρία της να ξεφύγει από το περιβάλλον της. Η Λίλα καθορίζει όλη την ιστορία με τις αποφάσεις της, ενώ διαρκώς –κι όσο έγραφα το βιβλίο κι όσο το διαβάζει κανείς– υπάρχει η αγωνία με ποια πλευρά θα ταχθεί. Με τους φίλους της ή με την οικογένειά της;

• Η πλοκή εξελίσσεται στους δαιδαλώδεις χώρους -της κατά τα άλλα αγαπημένης- Φιλοσοφικής. Η έμπνευση του μέρους προέκυψε από τα φοιτητικά σου χρόνια;

Η Φιλοσοφική είναι ένα αρκετά γνώριμο μέρος για μένα, έχω περάσει τόσα χρόνια εκεί ως φοιτητής. Ξέρω τους χώρους της, έχω περάσει αμέτρητο χρόνο σε αυτό το μέρος κι όσο έγραφα το βιβλίο, ένιωθα να βρίσκομαι εκεί εκείνη τη στιγμή που βρίσκονταν και οι ήρωές μου. Γι’ αυτό κι επέλεξα η πλοκή να εκτυλίσσεται στους χώρους της. Ίσως να είναι ένας φόρος τιμής.

• Τι προκλήσεις έχει να αντιμετωπίσει ένας φοιτητής της εποχής μας;

Οι φοιτητές σήμερα βιώνουν ένα συνεχές άγχος. Για τα μαθήματα, για το πώς θα τα βγάλουν πέρα, για τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Το κλίμα στην Ελλάδα δεν είναι και το καλύτερο τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε μια διαρκή απαγόρευση στις ελευθερίες μας, όπως και μια καταστολή σε κάθε μορφή έκφρασης ή αντίδρασης. Δεν είναι εύκολο να φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου ή να διαδηλώσεις για τα δικαιώματά σου και η απάντηση να είναι η βία.

• Το υπέροχο ποίημα Το τραγούδι του Στρατή που βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου, πώς προέκυψε;

Το τραγούδι του Στρατή το έγραψε ο κολλητός μου, αφού διάβασε το βιβλίο μου πριν ακόμα εκδοθεί, αφιερωμένο στον έρωτα του ομώνυμου ήρωα για τη Λίλα. Οι στίχοι του ήταν υπέροχοι και δεν μπορώ να φανταστώ το βιβλίο μου χωρίς αυτούς. Είναι ο επίλογος που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν για να κλείσει αυτή η ιστορία.

• Και επίσης, θα ήθελα να μου πεις και για το εξαιρετικό εξώφυλλο που φιλοτέχνησε η αδερφή σου.

Η Κατερίνα πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο προκειμένου να δημιουργήσει το εξώφυλλό του. Δούλεψε πολύ και δημιούργησε κάτι πολύ όμορφο, του οποίου οι αναγνώστες βλέπουν μόλις ένα κομμάτι του. Ελπίζω να φιλοτεχνεί τα εξώφυλλα κάθε βιβλίου μου από εδώ και στο εξής.

• Πότε ασχολήθηκες πρώτη φορά με την συγγραφή;

Ήμουν πολύ μικρός, περίπου δέκα χρονών. Είχα λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό λογοτεχνίας, για τον οποίο μας είχαν πει στο σχολείο κι από τότε κατάλαβα πόσο πολύ μου άρεσε να γράφω ιστορίες. Έκτοτε δεν έχω σταματήσει να γράφω και να διαβάζω.

• Ετοιμάζεις κάτι νέο;

Έχω ετοιμάσει ένα εφηβικό μυθιστόρημα που ελπίζω να βρει τον δρόμο του σύντομα. Νομίζω ότι σε αυτήν την ερώτηση, όσες φορές κι αν μου την κάνουν, η απάντηση θα είναι πάντα καταφατική. Πάντα κάτι θα ετοιμάζω.

Χάρης Μποϊντάς, Φλογισμένες πόλεις, Πηγή, 2021