Handmaid’s Tale: Φαντασία ή πραγματικότητα;

Η συγκλονιστική δυστοπία της Δημοκρατίας της Γαλαάδ που μας παρουσιάζει η Μάργκαρετ Άτγουντ αποτελεί προϊόν φαντασίας ή πραγματικότητας;

Στη Δημοκρατία της Γαλαάδ οι γυναίκες έχουν μόνο μία επιλογή αυτή της αναπαραγωγής. Αυτή την επιλογή κάνει εξ’ αναγκασμού και η Τουφρέντ. Τι γίνεται όμως όταν μία γυναίκα διαλέξει να ακολουθήσει άλλο δρόμο; Ο θάνατος είναι το σίγουρο τίμημα και επέρχεται είτε με κρέμασμα στο Τείχος-όπου τα νεκρά σώματα των “παράνομων” γυναικών βρίσκονται σε κοινή θέα-είτε ύστερα από την εξορία της στις Αποικίες, όπου τη βρίσκει αργός και βασανιστικός θάνατος εξαιτίας της ραδιενέργειας. Μία καθημερινότητα γεμάτη απαγόρευση και καταπίεση ζει η Τουφρέντ, με μόνη συντροφιά τις γυναίκες που έχουν την ίδια μοίρα. Τα ονόματα τους Τουγκλεν, Τουγουόρεν. Εκτός από την “αποστολή” τους μοιράζονται και το πρώτο συνθετικό του ονόματος τους, το οποίο φανερώνει ότι είναι υπό την ιδιοκτησία των Κυβερνητών, δηλαδή των ανδρών τους οποίους υπηρετούν φέρνοντας στη ζωή τους απογόνους τους.

Η Μάργκαρετ Άτγουντ από την Οττάβα του Καναδά έχει γράψει πάνω από 40 μυθιστορήματα, ενώ τα περισσότερα από αυτά έχουν μεταφραστεί σε περίπου 40 γλώσσες. Εύλογα θεωρείται από τις πιο σημαντικές πεζογράφους του Καναδά. Το “Handmaid’s Tale” ή “Η ιστορία της θεραπαινίδας” γράφτηκε το 1985 παρόλα αυτά η φήμη του εκτοξεύτηκε τα τελευταία χρόνια με την μεταφορά του στη μικρή οθόνη. Η επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς επαληθεύεται μάλιστα από την απόσπαση 15 βραβείων Έμμυ. Πριν μερικούς μήνες ξεκίνησε να προβάλλεται και από την ΕΡΤ. Το βιβλίο κυκλοφορεί για δεύτερη φορά από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση που φέρει την υπογραφή του Αύγουστου Κορτώ.

Η συγκλονιστικά ανατριχιαστική και ωμή γραφή της Άτγουντ δεν μπορεί παρά να προβληματίσει τον αναγνώστη. Ο κύριος προβληματισμός που θέτει η συγγραφέας είναι κατά πόσο όσα περιγράφονται στο βιβλίο είναι η πραγματικότητα της γυναίκας σήμερα. Μπορεί η υπερβολή στους κανόνες που επιβάλλονται στις γυναίκες στο βιβλίο να μη συνάδουν με την πραγματικότητα, αλλά πολλά από όσα αναφέρονται στην ιστορία ανταποκρίνονται σε αυτή. Το μόνο που μένει να συνειδητοποιήσει το κοινό είναι ότι και στις δικές μας σύγχρονες δημοκρατίες τα πράγματα δεν διαφέρουν πολύ, όσον αφορά στις κοινωνικές πιέσεις που δέχονται οι γυναίκες στην εποχή μας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σημεία της αναδρομικής αφήγησης, που βρίσκονται διάσπαρτα στο έργο και δίνουν έναν τόνο αισιοδοξίας και χαράς στο έργο. Η Τουγκλέν, της οποίας το αληθινό όνομα είναι Μόιρα, μας περιγράφει τη ζωή της πριν αναγκαστεί να βρεθεί έγκλειστη στη Δημοκρατία της Γαλαάδ. Η προηγούμενη ζωή της δεν πρόκειται για τίποτα διαφορετικό από την καθημερινότητα μιας νέας μητέρας του σήμερα. Όλα όμως αλλάζουν όταν πρέπει να αποχωριστεί τον σύντροφο και την κόρη της, γεγονός που της στοιχίζει πολύ. Μέσα από τις περιγραφές της προηγούμενης ζωής της γίνεται φανερή η τραγικότητα των συνθηκών της Γαλαάδ και τα συναισθήματα της Τουφρέντ για την κατάσταση που βιώνει. Είναι φανερό πως θρηνεί για την αντίξοη τύχη της και νοσταλγεί τις εποχές που ελεύθερα έκανε όσα την ευχαριστούσαν.

Η “Ιστορία της θεραπαινίδας” είναι αναμφισβήτητα ένα βιβλίο που απαιτεί γερό στομάχι. Ο συνδυασμός της ωμότητας και των έντονων συναισθημάτων των καταπιεσμένων γυναικών στις περιγραφές της Άτγουντ είναι πραγματικά αρμονικός και καθιστά την ανάγνωση του βιβλίου μία αφυπνιστική εμπειρία για κάθε αναγνώστη.

Πηγή φωτογραφίας

Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά