Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά…κι αγαπούσε πολύ ένα αγοράκι

Το δέντρο

Με την παραπάνω φράση, ξεκινάει το διάσημο, τρυφερό, αλληγορικό και με ποικίλο νοηματικό φορτίο, παραμύθι του Shel Silverstein. Ο συγγραφέας μάλιστα, επιμελήθηκε και την λιτή εικονογράφηση, ενός έργου που προορίζεται για μικρούς και μεγάλους.

“Το δέντρο που έδινε” (Giving Tree), είναι ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1964 και έχει διακριθεί πολλάκις, σε διαγωνισμούς και ψηφοφορίες. Οι κεντρικοί χαρακτήρες της μικρής ιστορίας με τα μεγάλα και διφορούμενα μηνύματα, είναι ένα δέντρο και ένα αγόρι.

Το παραμύθι ξεκινάει με ένα παιδί, το οποίο πηγαίνει στην μηλιά καθημερινά.

Κάνει κούνια στα κλαδιά και σκαρφαλώνει στον κορμό , γεύεται μήλα και ξεκουράζεται στην σκιά του δέντρου.

Ο καιρός περνάει, ο πρωταγωνιστής μεγαλώνει και επισκέπτεται λιγότερο συχνά την μηλιά, η οποία μένει πλέον, συχνά μόνη. Παράλληλα, τα ΄΄θέλω΄΄ του αγοριού, αλλάζουν.

Η διάθεση για παιχνίδι, αντικαθίσταται με θέληση για χρήμα, οικογένεια, στέγη και μεταφορικό μέσο.

Και η μηλιά δίνει ό,τι μπορεί να προσφέρει, καθώς η ευτυχία της, βασίζεται στην ικανοποίηση και στην πραγματοποίηση των ονείρων του φίλου της.

Χρόνια μετά, το δέντρο έχει απομείνει πλέον ένας κομμένος κορμός, δίχως κλαδιά και καρπούς. Το αγόρι βρίσκεται πια, στη δύση της ζωής του και αναζητά ένα ήσυχο μέρος για να μπορέσει να ξεκουραστεί. Η μηλιά, για άλλη μια φορά, προσφέρεται να βοηθήσει και έτσι, επιτρέπει στον φίλο της, να καθίσει σε ότι έχει απομείνει από τον κορμό της.

Και έτσι η μηλιά, ήταν ευτυχισμένη.

Ένα μικρής έκτασης έργο, το οποίο δύναται να ερμηνευτεί με ποικίλους τρόπους. Διδάσκει την έννοια της γενναιοδωρίας, της ανιδιοτελούς προσφοράς, αλλά και της απληστίας, ενώ ταυτόχρονα, παραπέμπει στην σχέση και την αγάπη μεταξύ γονέα και παιδιού.

Από την άλλη πλευρά, ο θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Topher Payne, δημιούργησε το έργο ΄΄Το δέντρο που θέτει υγιή όρια΄΄ (The Tree Who Set Healthy Boundaries). Βασισμένο ως ένα σημείο της υπόθεσης, στο πρωτότυπο παραμύθι του Shel Silverstein, προσδίδει μια διαφορετική, εμπλουτισμένη εξέλιξη στην ιστορία και ένα εναλλακτικό τέλος.

Η προσπάθεια του Topher Payne, αναδεικνύει παράλληλα, την ανάγκη για διάλογο, ανάπτυξη ενσυναίσθησης, κατανόησης της θέσης του ΄΄Άλλου΄΄ και θέσπισης υγιών ορίων, ώστε να είναι χαρούμενα όλα τα μέλη που εμπλέκονται σε μια -οποιαδήποτε- διαπροσωπική σχέση.

Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά