Η Μαίρη Ελευθεριάδου γράφει για τις σπουδές της στη γαλλική φιλολογία και πώς αυτές την επηρεάσαν να αγαπήσει και άλλο τη λογοτεχνία και τη συγγραφή.
Aυτό το άρθρο έχει να κάνει με τις πιο αναπάντεχες πηγές έμπνευσης.
Επίσης, αυτό το άρθρο διαβάζεται ακομα καλύτερα ακούγοντας το “Le temps de l’amour” της Françoise Hardy.
Είμαι απόφοιτη του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Για τους περισσότερους που το μαθαίνουν, πιθανόν περιμένουν ότι ξέρω απέξω και ανακατωτά όλους τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες των γαλλικών. Πράγματι, το προσπαθώ και συνεχίζω να μαθαίνω με κέφι κάθε νέα πληροφορία για αυτή την γλώσσα.
Αυτό που ίσως δεν περιμένουν είναι ότι η φοίτηση μου στην σχολή, αύξησε την αδυναμία μου στην λογοτεχνία αλλά και πως αποτέλεσε μια από τις ωθήσεις για να τολμήσω τα πρώτα μου συγγραφικά βήματα! Βεβαίως, είχε τις δυσκολίες της όπως όλες οι σχολές άλλωστε, αλλά θέλω να εστιάσω στην θετική της επίδραση.
Όσον αφορά τα βιβλία, δήλωνα βιβλιοφάγος ήδη από τα 18 μου, αλλά όταν ξεκίνησα να μελετώ στο πρωτότυπο διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, εκπροσωπούμενα από μια πλειάδα συγγραφέων/ εκπροσώπων των γραμμάτων όπως τον Μολιέρο, τον Ρακίνα, τον Ουγκώ, τον Μπωντλαίρ, τον Μπαλζάκ – να φτάσω και στους πιο σύγχρονους- τον Καμύ, τον Σάρτρ, την Ντυράς, την Σαγκάν και την Ντε Μποβουάρ, άρχισα να μαγεύομαι ακόμα περισσότερο (αγαπημένοι συνάδελφοι και συμφοιτητές αν το διαβάζετε συγγνώμη, αν ξέχασα να αναφέρω κάποιον ακόμα αγαπημένο συγγραφέα).Μπήκα στην διαδικασία να ψάξω πολλά από τα βιβλία τους, αυξάνοντας την ήδη ατελείωτη to-read λίστα μου, αλλά και να ενθουσιάζομαι μαθαίνοντας τις πηγές έμπνευσης όλων εκείνων των ταλαντούχων ανθρώπων από τις εποχές του Μεσαίωνα, του Διαφωτισμού μέχρι τον 21ο αιώνα.
Μελετήσαμε άπειρα μυθιστορήματα, πεζά, ποιήματα στα εξάμηνα και θυμάμαι πως ανυπομονούσα για την ανάλυση τους. Μάθαμε για συγγραφείς που άνθιζαν στις πιο δύσκολες συνθήκες παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο, προσπαθώντας να μειώσουν τις διακρίσεις ( ένα ενδεικτικό παράδειγμα οι πολιτικοί λόγοι του Ουγκώ για τη φτώχεια), που μάχονταν για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης ( το έργο του Ζολά στο Κατηγορώ για την «υπόθεση Ντρέιφους») και που προσπαθούσαν να συμβάλουν στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γυναίκας (το Δεύτερο φύλο της Σιμόν ντε Μπουβουάρ) ανάμεσα στα χρόνια των σπουδών μου.
Και κάπως έτσι, όσο περισσότερο ανακάλυπτα νέους λογοτεχνικούς κόσμους στα γαλλικά, βρήκα την ώθηση να ξεκινήσω να αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί. Ίσως, τελικά να έπαιξε τον ρόλο της η ιδέα ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν να βάλουν σε μια σειρά όσα είχαν κατά νου μέσα από τις δυσκολίες και αφήνοντας δίχως να το συνειδητοποιούν, το δικό τους αποτύπωμα στους πιο ταραγμένους χρονικά αιώνες.
Ασφαλώς, δεν έχω σε καμία περίπτωση τις λογοτεχνικές αξιώσεις όλων των προαναφερθέντων, αλλά μου αρέσει πολύ να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν και να νιώθουν όμορφα διαβάζοντας αυτά που γράφω, είναι το δικό μου μεράκι μεταξύ άλλων.
Και εκεί είναι που θέλω να καταλήξω: πως η έμπνευση μπορεί να σε επισκεφτεί με την πιο απροσδόκητη αφορμή, σε ανύποπτο χρόνο και να πραγματοποιήσεις ένα καλά κρυμμένο όνειρο. Για μένα ήταν τελικά και οι σπουδές μου, πέρα από ένα μεγάλο σύνολο πραγμάτων και ανθρώπων. Να μην αναβάλλετε τα όνειρα, αυτά ξέρουν καλύτερα!
Συνεχίζω λοιπόν να διδάσκω την πιο αγαπημένη μου ξένη γλώσσα και να σκαρώνω νέες ιστορίες.
Σας εύχομαι να βρείτε και εσείς εκείνο το σημείο που θα σας εμπνεύσει και θα σας ωθήσει να υλοποιήσετε τα όνειρα σας. Το είπε και ο Εξυπερί: fais de ta vie un rêve et d’un rêve, une réalité !
Βιβλιογραφία
Εμίλ Ζολά, Κατηγορώ, εκδόσεις Γκοβόστη, 1994
Σιμόν ντε Μπουβουάρ, Το δεύτερο φύλο, Μεταίχμιο, 2009
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
H Μαίρη Ελευθεριάδου είναι απόφοιτη του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Διδάσκει γαλλικά και αγαπά τα ταξίδια, τα βιβλία και τη συγγραφή. Το νέο της βιβλίο «Το πιο μελωδικό ρεφρέν» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος. Στο Sociall.gr γράφει για θέματα που αφορούν τη λογοτεχνία.