Πυθαγόρας Ελευθεριάδης: “Ζω σε έναν κόσμο που προσπαθεί να μεταστρέψει την κανονικότητα σε διαφορετικότητα”

Ο Πυθαγόρας Ελευθεριάδης εκτός από το ότι διαχειρίζεται έναν πολύ αγαπητό λογαριασμό bookstagrammer, Το πυθαγόρειο θεώρημα, πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Τι θυμάσαι από τον θάνατο σου;“ γνωρίζοντας –δικαίως- μεγάλη επιτυχία. Και μόνο που διαβάζει κανείς τον τίτλο καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που βάζει τους αναγνώστες σε σκέψεις και κατ’ επέκταση θα τους ταρακουνήσει. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από αυτή την συνέντευξη.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Πυθαγόρα!

Πώς θα παρουσίαζες με δικά σου λόγια την ιστορία του πρώτου σου μυθιστορήματος;

Σαν μια ιστορία τόσο συνηθισμένη αλλά τόσο καλά κρυμμένη στο φόβο και τις ενοχές της ελληνικής κοινωνίας. Ο Αχιλλέας είναι νεκρός και μια άφυλη οντότητα, στο απόλυτο σκοτάδι, του ζητά να επιστρέψει στη ζωή του αλλάζοντας μόνο μια κίνηση, τις συνέπειες της οποίας δε θα μπορέσει να τις βιώσει ο ίδιος, αφού θα επιστρέψει στην αχρονία του θανάτου, αλλά θα υποστούν αυτές τις συνέπειες οι άνθρωποι που επηρεάζονται από αυτή την αλλαγή. Επιλέγει να επιστρέψει εκείνο το καλοκαίρι στον στρατό, όταν ο διοικητής του του επιβάλλει να γίνει ο διερμηνέας ενός κωφού αγοριού, του Εντουαρντ (μισού Έλληνα, μισού Άγγλου), που θα παρουσιαστεί για 2 μόνο εβδομάδες στον στρατό. Και μέσα σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, αυτοί οι δυο ερωτεύονται…

Ένα από τα θέματα του βιβλίου είναι η κώφωση κάτι το οποίο δεν έχουμε συναντήσει συχνά – δυστυχώς – στη λογοτεχνία. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;

Ειλικρινά δεν υπήρχε μια συγκεκριμένη αφορμή. Καιρό τώρα είχα απλώς στο μυαλό μου πως η κώφωση δεν πρωταγωνιστεί σχεδόν πουθενά στη ζωή μας, πόσο μάλλον στην τέχνη.

Ήθελα απλώς να φωτίσω μια κατηγορία ανθρώπων που δεν ξέρω αν έχουν διαβάσει ποτέ τον εαυτό τους, ως πρωταγωνιστή, σε κάποιο βιβλίο.

Επίσης στην ιστορία συναντάμε ως θέμα την ομοφυλοφιλία αλλά και τον ρατσισμό. Με αφορμή και τον Ιούνιο που είναι ο μήνας του Pride πιστεύεις ότι έχουν γίνει βήματα ενάντια στα κοινωνικά στερεότυπα;

Ναι. Αλλά μόνο μέχρι εκεί που θέλουν. Εταιρίες χρωμάτισαν τα φαγητά τους, τα λόγκο τους με τα χρώματα του ουρανίου τόξου. Τι να τα κάνουμε;

Τι με νοιάζει εμένα αν ένα μπέργκερ θα είναι πολύχρωμο αν όλο τον υπόλοιπο χρόνο άνθρωποι πεθαίνουν απλώς και μόνο επειδή δεν έτυχε να γεννηθούν ετεροφυλόφιλοι.

Όσο επικρατεί η ισχύουσα κατάσταση στο εκπαιδευτικό σύστημα, θεωρώ σχεδόν αδύνατο να δούμε ουσιαστική εξέλιξη.

Τι μηνύματα επιθυμείς να περάσει το έργο σου;

Την αλήθεια. Την ελευθερία. Την αγάπη. Τον προβληματισμό. Δεν γράφω για τη διαφορετικότητα, απλώς ζω σε έναν κόσμο που προσπαθεί να μεταστρέψει την κανονικότητα σε διαφορετικότητα.

Πόσο εύκολο είναι μαζί με τη συγγραφή να συνδυάζεις και την διαχείριση ενός bookstagrammer λογαριασμού;

Καθόλου. Κυρίως επειδή πλέον προστέθηκε και το κανάλι μου στις υποχρεώσεις μου. Αυτό κυρίως απαιτεί τον περισσότερο χρόνο. Είναι αρκετά δύσκολη η διαχείριση των social γιατί φέτος οι ώρες των μαθημάτων ήταν πολλές και ειλικρινά πέρασα δύσκολα για να μπορέσω να είμαι τυπικός με όλα.

Ως εκπαιδευτικός τι γνώμη έχεις σχετικά με το πώς το σχολείο διαχειρίζεται την κοινωνική μόρφωση των παιδιών; Τι θα άλλαζες αν μπορούσες στο εκπαιδευτικό σύστημα;

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω!!! Νομίζω πως το 23λεπτο βίντεο που είχα κάνει σχετικά με το εκπαιδευτικό σύστημα, περιλαμβάνει τα πάντα. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα εστίαζα στο να αποφοιτήσουν τα παιδιά στα 18 τους πρώτα ως άνθρωποι κι έπειτα ως «επιστήμονες»-«μηχανές αποστήθισης». Σου μαθαίνουν τόσα πολλά. Τόσος αριθμούς, αρχικούς χρόνους, τύπους, ορισμούς. Κανείς δε σου μαθαίνει να είσαι άνθρωπος…

Επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Το τέλος του πρώτου βιβλίου δίνει ένα μικρό στοιχείο για το δεύτερο. Δε θα συνεχιστεί η ιστορία. Απλώς θα υπάρχει μια χαλαρή σύνδεση. Ξέρω τον κύριο κορμό αλλά δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη τη σκέψη στο μυαλό μου. Θα είναι κοινωνικό μυθιστόρημα πάλι.

Τι εύχεσαι για το μέλλον στην κοινωνία;

Να αγαπάει τους ανθρώπους. Να ασχολείται λιγότερο με τις υποθέσεις των άλλων, να είναι εκσυγχρονισμένη, να διακατέχεται από αγάπη. Να προστατεύει τους πολίτες της, να τους σέβεται.

Πυθαγόρας Ελευθεριάδης, Τι θυμάσαι από τον θάνατο σου; εκδόσεις Πηγή, 2020