Tag: Ελίζα Σκολίδη

Πειραιώς 260/Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Εμπνευσμένο από την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη Ιφιγένεια /Βορά της Βίβιαν Στεργίου σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου 13/14/15/16 Ιουλίου Πειραιώς 260, στις 21:00 Ήρθα εδώ, να δω τη θάλασσα, να διαλογιστώ, ν’ αλλάξω. Πάντα μπορείς να ξαναρχίζεις. Αρκεί να το πιστέψεις. Κι εγώ το πίστεψα. Και πάνω εκεί με βρήκε ο χρησμός και μ’ έριξε, με τσάκισε, μικρό κορίτσι, με πέταξε στο πουθενά. Τον θεατρικό μονόλογο Ιφιγένεια / Βορά τηςΒίβιαν Στεργίου παρουσιάζει σε επανάληψη στην Πειραιώς 260 η σκηνοθέτις Αικατερίνη Παπαγεωργίου  με την Ελίζα Σκολίδη στον ομώνυμο ρόλο, στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου στο πλαίσιο του κύκλου Contemporary ancients. Η Ιφιγένεια/Βορά ξεκίνησε το ταξίδι της από το αρχαίο θε...

Ένα πολιτικό σχόλιο για την παραφροσύνη της δημόσιας διοίκησης και της κεντρικήςεξουσίας. Μια παρανοϊκή πολιτική κωμωδία για τη γραφειοκρατία, το κράτος και το σύστημα. Το περιβάλλον είναι το υπερρεαλιστικό -καφκικό- σύμπαν ενός δημόσιου οργανισμού. Η αδηφαγία, η αισχροκέρδεια και ο ωχαδερφισμός είναι οι ύψιστες αξίες που διατρέχουν τους εργαζομένους. Μια νέα, τεχνητή γλώσσα επιβάλλεται στον οργανισμό. Μια γλώσσα τεχνοκρατική κι απαλλαγμένη από κάθε συναισθηματισμό. Με αυτήν τη γλώσσα θα ανταλλάσσεται στο εξής η υπηρεσιακή αλληλογραφία. Οι εργαζόμενοι λαμβάνουν τα υπομνήματα του τελευταίου επίσημου υπηρεσιακού ελέγχου σε μια ακατάληπτη γλώσσα κι έτσι ξεκινά ένας κυκεώνας καταιγιστικών εξελίξεων. Οι άνθρωποι συγκρούονται με το απρόσωπο σύστημα. ...

Η νέα σεζόν στο Θέατρο ''Μπέλλος'' ξεκινά στις 3 Οκτωβρίου με την περσινή επιτυχία που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς: «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους (αλφαβητικά) Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη, Μαίρη Χήναρη. Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο ισχυρός» το θελήσει. Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους...