”Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας”
-Κάρολος Κουν, ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης –
Η Παγκόσμια ημέρα θεάτρου θεσπίστηκε με την απόφαση του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.) στις αρχές του 1960 και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου. Εκείνη την ημέρα, διοργανώνονται θεατρικά δρώμενα και σχετικές δραστηριότητες, οι οποίες έχουν ως στόχο την ανάδειξη της ζωτικής σημασίας του θεάτρου, αλλά και την αναγκαιότητα για ενίσχυση τόσο της έκφρασης κι άλλο τόσο της δημιουργικότητας.
Κάθε χρόνο, το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου επιλέγει μια διεθνή θεατρική προσωπικότητα με σκοπό να διαδώσει το μήνυμα για το ρόλο του θεάτρου στη κοινωνία, την δυναμική του και τις δυσκολίες από τις οποίες μαστίζεται ο θεατρικός κλάδος.
Το θέατρο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας μας και προασπίζει την ελευθερία της έκφρασης, των ιδεών, των συναισθημάτων, αλλά και των μηνυμάτων, που ο εκάστοτε συγγραφέας/ηθοποιός επιθυμεί να περάσει μέσα από μια θεατρική παράσταση. Γι’ αυτό προτείναμε σε τέσσερις ηθοποιούς να επιδιώξουν να μοιραστούν τις σκέψεις τους μέσα από το site μας.
Τίνα Αλεξοπούλου
27 Μαρτίου είναι τα γενέθλια μου! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Όταν έμαθα μεγαλώνοντας ότι είναι η Παγκόσμια μέρα του θεάτρου, σκέφτηκα: ”A, μάλιστα! Τώρα εξηγούνται όλα!”. Γιατί για μένα το θέατρο είναι η ζωή μου, η ύπαρξη μου, ακριβώς σαν την μέρα της γέννησης. Για αυτό πέρα από ηθοποιός, θέλησα να το σπουδάσω εις βάθος. Τελείωσα με άριστα το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και ήμουν τόσο γοητευμένη από τα κείμενα και την γνώση που απλώνονταν μπροστά μου, που βγήκα πρώτη στο έτος μου, χωρίς καν να το προσπαθήσω. Μετά, θέλησα να συνεχίσω τις σπουδές μου με μεταπτυχιακό στην Αγγλία και να εντρυφήσω ακόμα πιο βαθιά. Έτσι, με υποτροφία του ΙΚΥ πήρα Master in Performing Arts από το Πανεπιστήμιο του Exeter στην Αγγλία. Μετά, είχα την χαρά να πατήσω το πόδι μου στο ιερό χώμα της Επιδαύρου συμμετέχοντας σε σπουδαίες παραστάσεις όπως στην ”Μήδεια” σε σκηνοθεσία Α. Αντύπα, στον ”Οιδίποδα Τύραννο” σε σκηνοθεσία Σ. Ευαγγελάτου, στον ”Ιππόλυτο”, σε σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη με το Εθνικό Θέατρο και στον ”Ίωνα” σε σκηνοθεσία Λ. Κονιόρδου με το Εθνικό Θέατρο. Φέτος, έχω την χαρά να παίζω στην ”Ιλιάδα” σε σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη στον πολύ απολαυστικό ρόλο της θεάς Ήρας.
Συμπερασματικά, το θέατρο είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ζωή μου. Το αγαπώ και θα ήθελα η πολιτεία να το στηρίζει περισσότερο. Να ενισχύει μικρές ομάδες,να προσφέρει χορηγίες και να παρακινεί το κοινό να πηγαίνει συχνότερα. Γιατί οι καλές παραστάσεις είναι ουσιαστικά μια ομαδική ψυχοθεραπεία. Έχουμε ανάγκη σαν κοινωνικά όντα να μοιραζόμαστε ιστορίες θεατροποιημένες που μας κάνουν να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας, να σκεφτούμε, να αναλύσουμε υπαρξιακά ζητήματα, να στοχαστούμε, να φανταστούμε. Στην σύγχρονη καταιγιστική και απάνθρωπη σε πολλά σημεία καθημερινότητα, είναι μια ψυχική απόδραση που έχουμε απόλυτη ανάγκη. Και σε ένα κόσμο που νιώθεις ένα απλό γρανάζι σε μια αδυσώπητη μηχανή, το θέατρο είναι ένα μικρό παραθυράκι για να πετάξει η ψυχή…
Σοφία Στυλιανού
Στο θέατρο πήγαινα από μικρή ηλικία μαζί με τις αδερφές μου και αποτελούσε για εμάς πολύ σημαντικό γεγονός της ζωής μας. Ήταν ένας χώρος ψυχαγωγίας, έκπληξης και κοινωνικοποίησης. Θυμάμαι να νιώθουμε μεγάλο δέος και ευγνωμοσύνη απέναντι στους καλλιτέχνες. Χάρη σ’ αυτούς μαγευόμασταν, ταξιδεύαμε και ψυχαγωγούμασταν. Βλέπαμε τις ίδιες παραστάσεις πολλές φορές και συχνά αποστηθίζαμε τα λόγια και τα τραγούδια. Στη συνέχεια, από το σχολείο μέχρι την επαγγελματική μου πλέον ζωή, το θέατρο είναι ο τρόπος επικοινωνίας μου με τον κόσμο. Μέσω του θεάτρου προσεγγίζω, εξερευνώ και συνδέομαι με τον κόσμο, τους άλλους, τον εαυτό μου, καθώς και με το ανοίκειο, το άγνωστο και το αδιανόητο. Είναι ο χώρος όπου μπορώ να ονειρεύομαι, να τολμώ και αλλάζω.
Εύχομαι το θέατρο να αποτελεί ένα συλλογικό χώρο ελευθερίας και δημιουργίας, ο οποίος να μας εμπνέει να απαιτούμε το αδύνατο στην τέχνη και στη ζωή μας.
Θάνος Κρομμύδας
Το θέατρο για μένα όπως και για όλους τους ηθοποιούς μπορεί να είναι 100 πράγματα ταυτόχρονα. Αν μπορούσα όμως να βρω μια λέξη, αυτή θα ήταν παιχνίδι. Όπως και όταν ήμασταν μικρά παιδιά, όπου μέσα από απλά παιχνίδια διασκεδάζαμε και εξερευνούσαμε τον κόσμο. Έτσι και τώρα νιώθω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ανοίγει το μυαλό και τις αισθήσεις με έναν μοναδικό τρόπο. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου μέσα από την αλληλεπίδραση με το κοινό και τους υπόλοιπους συναδέλφους μαθαίνεις να συνυπάρχεις, να επικοινωνείς και να γεμίζεις με πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Το θέατρο μας καλλιεργεί, μας αφυπνίζει και μας προβληματίζει συμβάλλοντας στην πνευματική εξέλιξή μας. Και πάνω από όλα στηρίζει την ανθρώπινη επαφή, ειδικά τώρα που ζούμε σε μια τεχνολογική εποχή.Το θέατρο είναι μαγεία. Αυτή η ίδια η μαγεία που υπήρχε στα πολύ όμορφα παιχνίδια των παιδικών μου χρόνων.
Η ευχή μου είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέατρο αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της κοινωνίας μας και επιτέλους να του δώσουμε την αξία που του αναλογεί. Καλές παραστάσεις σε όλους τους θεατές!
Νικόλας Μπράβος
Η σημερινή μέρα είναι μια χρήσιμη αφορμή να υπενθυμίσουμε, μεταξύ άλλων, την αξία και τη σημασία του θεάτρου και των τεχνών σε αυτούς, που κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει να υποβαθμίσουν τα παραπάνω. Το θέατρο διδάσκει το μυαλό, ελευθερώνει τη ψυχή, εξελίσσει το πνεύμα είτε είσαι πάνω στη σκηνή, είτε βρίσκεσαι κάτω από αυτή ως θεατής.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τους ηθοποιούς, που από τη πρώτη στιγμή αγκάλιασαν με θέρμη την ιδέα μας και την ευγενική συμμετοχή τους στο μικρό μας αφιέρωμα. Σε μια εποχή, στην οποία οι άσχημες συμπεριφορές και ο ανταγωνισμός βρίσκονται στο ζενίθ τους, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που αντιπροσωπεύουν επάξια τις λέξεις ”ήθος” και ”ποιώ”. Ας τους στηρίξουμε όσο και όπως μπορούμε για να συνεχίσουν να ποιούν πρώτα ήθος κι έπειτα έργο.
Φωτογραφίες: Γιώργος Γιαννίμπας | Καρίνα Λογοθέτη | Χρήστος Νικολάου | Ευάγγελος Κάλλοου | India today | Theater dance UK (Twitter)
Εξώφυλλο: Pinterest
Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά
Η Άρτεμις Δεβελιάδη έχει σπουδάσει βοηθός βρεφονηπιοκόμων. Αγαπάει κάθε μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα, δηλώνει φανατική λάτρης του Harry Potter, του χειμώνα και της καταγραφής όμορφων αναμνήσεων με τους αγαπημένους της ανθρώπους.