Δημήτρης Μιχαλέτος: ”H φαντασία δίνει στον συγγραφέα μια απεριόριστη ελευθερία που του επιτρέπει να αψηφά όλους τους φυσικούς νόμους”

Αυτό το μήνα, φιλοξενούμε στη στήλη του βιβλίου τον συγγραφέα Δημήτρη Μιχαλέτο. Αφορμή της συζήτησης μας αποτελεί το δίτομο μυθιστόρημα φαντασίας ”Το αγόρι με τα χρυσά μάτια”, ενώ στη συνέχεια, θα μας δοθεί η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε καλύτερα συγγραφικά και προσωπικά μέσα από τις ερωτήσεις, που του θέσαμε.

Ας δούμε λοιπόν τι έχει να μας πει!

Καλησπέρα, Δημήτρη! Σ΄ευχαριστούμε που αποδέχθηκες τη πρόσκληση μας!

Εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω! Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή!

Σύστησε μας τη διλογία σου με τίτλο ‘’Το αγόρι με τα χρυσά μάτια’’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘’Πηγή’’.

Η διλογία «Το Αγόρι με τα Χρυσά Μάτια» είναι μια ολοκληρωμένη ιστορία φαντασίας με έντονα στοιχεία περιπέτειας και δράσης! Αφορά μια ομάδα πέντε εφήβων από διαφορετικά μέρη του πλανήτη, οι οποίοι έχουν σαν κοινό παρονομαστή ένα μυστηριώδες αγόρι με χρυσά μάτια, που τους επισκέπτεται στον ύπνο τους. Σύντομα, και παρά την θέληση τους, θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια περιπέτεια στον κόσμο των ονείρων και θα κληθούν να αναλάβουν μια επικίνδυνη αποστολή που θα τους φέρει αντιμέτωπους με ένα σωρό εφιαλτικά πλάσματα, τρομερά μυστικά αλλά και τους ίδιους τους τους εαυτούς!

Πως εμπνεύστηκες τη συγκεκριμένη ιστορία;

Πέρα από την λογοτεχνία, είμαι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ φαν του κινηματογράφου και των κόμικς! Συνήθως οι συγγραφείς (και όσοι αφηγούνται μια ιστορία γενικότερα!) έχουν στο μυαλό τους έναν βασικό πυρήνα για μια ιδέα και στην συνέχεια αναπτύσσουν γύρω από αυτόν τον πυρήνα τον σκελετό και τις πτυχές μιας ιστορίας. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το «Αγόρι με τα Χρυσά Μάτια»! Πιο συγκεκριμένα, η βασική ιδέα για αυτά τα βιβλία περιστρεφόταν γύρω από δύο θεματικούς άξονες. Αφενός, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η ιδέα να εμφανίζεται κάποιος (στην προκειμένη περίπτωση ένα αγόρι με χρυσά μάτια!) στα όνειρα πολλών ανθρώπων που ζουν σε διαφορετικές χώρες και αφετέρου ήθελα να αφηγηθώ μια ιστορία δράσης στην οποία μια ομάδα ανθρώπων θα προσπαθούσε να ξεφύγει από κάποιον που θέλει να τους κάνει κακό στον κόσμο των ονείρων.

Για το δεύτερο, βασική επιρροή είναι η ταινία «Εφιάλτης στον Δρόμο με τις Λεύκες» του 1984. Μάλιστα, ο παλιόφιλος ο Φρέντι Κρούγκερ έχει και την τιμητική του, καθώς αναφέρεται ξεκάθαρα στην ιστορία! Επιπλέον επιρροές για την δομή και το στήσιμο της ιστορίας δανείστηκα (και το αναφέρω με τεράστια χαρά) από το κόμικ «Το Όνειρο μιας Ζωής» του Ντον Ρόσα, που αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα τέχνης που έχω βιώσει ποτέ μου, καθώς και οι ταινίες «Inception» του 2010, «Matrix» του 1999 και ίσως και η σειρά «Stranger Things» του 2016. Για το τελευταίο δεν είμαι τόσο σίγουρος, αλλά πολλοί που έχουν διαβάσει τα βιβλία μου έχουν αναφέρει πως εντόπισαν κάποια κοινά στοιχεία με την σειρά του Netflix, οπότε μάλλον έχουν δίκιο. Δεν έγινε όμως εσκεμμένα, σας δίνω τον λόγο μου! Αλήθεια!

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στο να πλάσεις ήρωες, που προέρχονται από διαφορετικές χώρες;

Πριν αρχίσω να γράφω ενεργά την ιστορία, ήξερα πως ήθελα οι πρωταγωνιστές των βιβλίων να είναι α) έφηβοι και β) από διαφορετικά μέρη του κόσμου. Η ηλικία τους εξυπηρετεί την πλοκή που ήθελα να αφηγηθώ, διότι ένας έφηβος έχει πολύ πιο ζωηρή φαντασία από έναν ενήλικα και οι φόβοι και οι ανησυχίες του είναι κατά πολύ πιο έντονοι. Επιπλέον, θεώρησα πως αυτή η πολυπολιτισμικότητα θα έδινε μια καλή δυναμική στην ομάδα, καθώς οι χαρακτήρες-εκπρόσωποι των χωρών τους θα ήταν εύκολα διακριτοί και μοναδικοί στον αναγνώστη, ενώ τα στοιχεία που θα κουβαλούσαν από τις χώρες τους θα έδιναν πρόσφορο έδαφος για συζητήσεις μεταξύ τους ή και χιουμοριστικές καταστάσεις. Εννοείται, βέβαια, πως έγινε και σχετική έρευνα για ΟΛΕΣ αυτές τις χώρες. Για παράδειγμα, αν προσέξετε, το πρόγραμμα ύπνου των χαρακτήρων είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να κοιμούνται όλοι στο ίδιο χωροχρονικό πλαίσιο! Οπότε, για παράδειγμα η Σον έπρεπε να κοιμάται πρωινές ώρες, ώστε να συνάδουν οι ώρες ύπνου της με τους υπόλοιπους. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον Ντάρυλ!

‘’Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε. Όνειρο είναι μέσα σε όνειρο’’. Ο στίχος του Edgar Allan Poe από το ποίημα ‘’Όνειρο μέσα σε όνειρο’’ αντικατοπτρίζει πλήρως την ατμόσφαιρα των βιβλίων σου;

Απόλυτα! Τα όρια της πραγματικότητας στα βιβλία μου είναι τόσο εύθραυστα και τόσο εύκολα μεταβλητά, που τίποτα δεν είναι απόλυτο και σίγουρο. Αυτό ήταν, άλλωστε και κάτι που λάτρεψα στην συγκεκριμένη θεματολογία. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και τίποτα δεν φαίνεται σαν αυτό που είναι! Από όπου και να το πάρεις, ο Ονειρόκοσμος είναι τόσο γοητευτικός και συνάμα τόσο επικίνδυνος. Αυτή όμως δεν είναι και η μαγεία του;

Ποια είναι τα μηνύματα που θες να αποκομίσουν οι αναγνώστες μέσα από την περιπέτεια του Ντάνυ και των υπόλοιπων χαρακτήρων;

Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Όταν έγραφα την ιστορία δεν είχα σκοπό να μεταφέρω κάποιο μήνυμα σε αυτόν που θα την διαβάσει. Το κυριότερο μέλημα μου ήταν να γράψω μια ιστορία με έμφαση στην δράση και στο κινηματογραφικό στυλ που θα άρεσε πρωτίστως σε εμένα σαν αναγνώστη. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι σκόπευα να μεταφέρω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα! Θα ακουγόταν ωραίο!

Kαι τα δυο βιβλία είναι αφιερωμένα στους γονείς σου. Ήταν οι άνθρωποι που σε μύησαν στο λογοτεχνικό κόσμο;

Παλιότερα, η μητέρα μου ήταν μανιώδης αναγνώστρια και με έκανε από μικρό να θεωρώ τα βιβλία το καλύτερο δώρο του κόσμου (μετά φυσικά από τα Playmobil και τις ταινίες της Disney!) . Αν δεν υπήρχε εκείνη θεωρώ πως δεν θα είχαν γραφτεί αυτά τα βιβλία. Καλά, προφανώς δεν θα υπήρχα ούτε κι εγώ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα! Ο πατέρας μου δεν τα πάει πολύ καλά με την λογοτεχνία, αλλά κάνει φιλότιμες προσπάθειες το τελευταίο διάστημα να την γνωρίσει καλύτερα!

Για ποιο λόγο επέλεξες να ασχοληθείς με τη λογοτεχνία φαντασίας κι όχι με κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος;

Η φαντασία δίνει στον συγγραφέα μια απεριόριστη ελευθερία που του επιτρέπει να αψηφά όλους τους φυσικούς νόμους. Μπορείς κυριολεκτικά να γράψεις το οτιδήποτε, όσο τρελό κι αν είναι και να βγάζει απόλυτα λογικό νόημα μέσα στο κατάλληλο πλαίσιο! Αυτό από μόνο του είναι αρκετά ελκυστικό για να σε κάνει να θέλεις να ασχοληθείς μαζί του! Δεν ήθελα όμως στα βιβλία μου η φαντασία να είναι ανεξέλεγκτη, οπότε προσπάθησα να την κάνω να συνυπάρχει ρεαλιστικές συνθήκες, όσο αυτό ήταν δυνατό. Επιπλέον, με ενδιέφερε να εστιάσω την προσοχή μου στους χαρακτήρες, στην αποστολή τους καθώς και στις μεταξύ τους σχέσεις! Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι θα ήθελα έχω εκμεταλλευτεί λίγο περισσότερο το κομμάτι της φαντασίας στα συγκεκριμένα βιβλία.

Πες μας τρία βιβλία φαντασίας που διάβασες σε μικρή ηλικία και θυμάσαι μέχρι σήμερα.

Παρότι μικρός δεν διάβαζα ενεργά βιβλία φαντασίας, θα επιλέξω τα:
1) Η ”Τελευταία Μαύρη Γάτα” του Ευγένιου Τριβιζά, που μέχρι σήμερα την θεωρώ την καλύτερη αντιρατσιστική ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ.
2) Η σειρά ”Ανατριχίλες” του Ρ. Λ. Στάιν (ναι, ΟΛΕΣ), μιας και πιστεύω ότι αυτό που πέτυχε ήταν μεγαλειώδες και τρομερά πρωτοποριακό για την εποχή της, καθώς μύησε με αριστοτεχνικό τρόπο εκατομμύρια παιδιά, μεταξύ αυτών και εμένα, στην λογοτεχνία του τρόμου και της φαντασίας.
3) ”Ο Βίος και η Πολιτεία” του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Εδώ έκλεψα και επέλεξα το θρυλικό κόμικ του Ντον Ρόσα, αλλά ειλικρινά δεν γινόταν να διαλέξω κάτι άλλο. Σαν παιδί είχα πάθει την πλάκα μου με την συγκεκριμένη ιστορία. Είναι απλά ένα αριστούργημα!

Ποιο είναι το μέλλον της λογοτεχνίας του φανταστικού στη χώρα μας; Διαβάζουν οι νέοι βιβλία αυτού του λογοτεχνικού είδους στις μέρες μας;

Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι νέοι σήμερα δεν διαβάζουν βιβλία, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό ευσταθεί. Δεν θεωρώ πως υπάρχει άνθρωπος που δεν του αρέσει το διάβασμα, απλά η μεγάλη πλειοψηφία που δεν ασχολείται με αυτό δεν έχει βρει κάποιο βιβλίο για να την αγγίξει. Πιστεύω πως οι νέοι (και όχι μόνο), αγκαλιάζουν σιγά σιγά την λογοτεχνία του φανταστικού στην χώρα μας και αυτό αντικατοπτρίζεται στις κινήσεις των Ελλήνων εκδοτών, που στρέφονται όλο και πιο ενεργά σε αυτό το είδος. Σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά αισιόδοξος για τις ιστορίες φαντασίας στην Ελλάδα, αλλά και για το μέλλον τους.

Κλείνοντας τη συνέντευξη μας, τι να περιμένουμε συγγραφικά από σένα στο προσεχές μέλλον;

Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Πολύ καλή, όμως! Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ετοίμαζα μια κοινωνική ιστορία με πολύ πολύ πολύ μικρά υπερφυσικά στοιχεία, αλλά προσωρινά την έβαλα στον πάγο, καθώς η πλοκή της αποδείχτηκε αρκετά βαριά και δεν μπορούσα να ασχοληθώ με αυτή στη παρούσα φάση. Έχει γραφτεί όμως ένα τεράστιο μέρος της, περίπου το ένα τρίτο, οπότε κάποια στιγμή θα την ολοκληρώσω.

Για να απαντήσω όμως στην ερώτηση, αυτή τη περίοδο και χωρίς να αποκαλύψω πολλά, όλη η συγγραφική μου ενέργεια είναι αφιερωμένη σε μια καθαρόαιμη περιπέτεια δράσης, όπου αναμειγνύονται ιστορικά στοιχεία με μια κινηματογραφική πλοκή! Απαιτεί μπόλικη έρευνα η οποία μου παίρνει αρκετό χρόνο, αλλά είναι ένα πρότζεκτ που λατρεύω και το γράφω με πολλή αγάπη και μεράκι μιας και το είχα πολύ καιρό στο μυαλό μου! Ελπίζω το αποτέλεσμα να είναι όμορφο!

Σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς που μας έδωσες την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε και να συζητήσουμε για το ‘’αγόρι με τα χρυσά μάτια’’ κι ευχόμαστε να συνεχίσεις τη πετυχημένη πορεία σου στο χώρο της συγγραφής.

Απόλαυσα πάρα πολύ τις ερωτήσεις σας! Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και για την δυνατότητα που μου δώσατε να μιλήσω για την ιστορία μου! Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα!

Δημήτρης Μιχαλέτος, ”Το αγόρι με τα χρυσά μάτια: Βιβλίο 1ο, ”Το κάλεσμα”, εκδόσεις ”Πηγή”

Το αγόρι με τα χρυσά μάτια: Βιβλίο 2ο, ”Λύτρωση”, εκδόσεις ”Πηγή”

Facebook: Jim Michaletos

Πηγές φωτογραφιών: Bιβιάνα Κοτσιλίνη | Δημήτρης Μιχαλέτος

Eξώφυλλο: Πρότυπες εκδόσεις ”Πηγή”