Συνέντευξη | Η Μαρία Αλεξοπούλου γράφει για όσους προσπαθούν να αποδιώξουν το πέπλο της θλίψης

Η Μαρία Αλεξοπούλου κυκλοφόρησε πρόσφατα μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων με τίτλο: Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου. Ένα ευαίσθητο και γεμάτο δύναμη συγγραφικό πόνημα για το θάρρος και τη ψυχική ενδυνάμωση που κρύβουμε μέσα μας κόντρα στις αντιξοότητες. H συγγραφέας μιλά στο Sociall.gr για το πρώτο της βιβλίο, την τέχνη της γραφής, τα λογοτεχνικά podcasts και για τα επόμενα συγγραφικά της βήματα.

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για τον χρόνο σου!

Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για το πρώτο σου βιβλίο...

Πολύ ευχαρίστως. Κεντρικό πρόσωπο των σπονδυλωτών διηγημάτων είναι η Μελίνα που φωλιάζουν μέσα της σκοτεινά, αδηφάγα συναισθήματα. Αν και φοράει την πανοπλία του χαμόγελου, ο σπόρος της θλίψης έχει βλαστήσει μέσα στην ψυχή της. Με τη δύναμη της αδελφικής αγάπης προσπαθεί να αλυσοδέσει τον φόβο που θέλει να κυριαρχήσει και να αφυπνίσει την ελπίδα που βρίσκεται σε χειμερία νάρκη.

Με ποια αφορμή αποφάσισες να το γράψεις;

Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να εκφράζεται πιο ελεύθερα μέσω του γραπτού λόγου γιατί τακτοποιώ πιο εύκολα τις σκέψεις που κλωθογυρίζουν. Δεν ξεκίνησα να γράφω έχοντας ως στόχο την έκδοση των γραφόμενών μου, αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα πως η ιστορία μου ίσως είχε θετικό αντίκτυπο και σε άλλα άτομα που προσπαθούν να αποδιώξουν το πέπλο της θλίψης.

Τι μηνύματα θέλεις να περάσεις με το έργο σου;

Το πρωταρχικό μήνυμα είναι να ταυτιστεί ο αναγνώστης και να αποδεχτεί την ευαλωτότητα που κρύβουμε όλοι. Για να προωθήσω την συναισθηματική εμπλοκή κάθε διήγημα συνοδεύεται από ένα αφαιρετικό σχέδιο της Ιωάννας Αλεξοπούλου. Στη συνέχεια ευελπιστώ ότι θα εμφυσήσει ελπίδα σε όσους το έχουν ανάγκη, ειδικά την περίοδο της πανδημίας που έχει εκτοξευτεί το άγχος. Δυστυχώς, η σωματοποιημένη θλίψη θεωρείται ακόμη ταμπού (λιγότερο από παλιά βέβαια) και δεν θα έπρεπε. Με συγκινεί βαθύτατα που με προσεγγίζουν αναγνώστες για να μοιραστούν το βάρος τους. Δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε πως η θλίψη ενσταλάζεται μέσα μας.

Πότε ξεκίνησες να γράφεις;

Από μικρή ηλικία κατέθετα τα συναισθήματά μου σε ημερολόγια γι’ αυτό υπάρχουν δύο ασφυκτικά συρτάρια. Συστηματικά άρχισα να γράφω πριν τρία χρόνια, στην πραγματικότητα το τωρινό πόνημα είναι το τρίτο στη σειρά, αλλά είναι το πρώτο που ήθελα να συστηθώ στον λογοτεχνικό κόσμο.

Είναι ένα βιβλίο που δεν θα μετανιώσω ποτέ που το μοιράστηκα, παρόλο που αποκαλύπτω μύχιες σκέψεις μου.

Η τέχνη είναι ένα αντίδοτο στις δυσκολίες;

Αναμφισβήτητα, η τέχνη είναι πηγή εσωτερικής ενδυνάμωσης, βάλσαμο στις δυσκολίες που ανακύπτουν και οφείλουμε να στρεφόμαστε σε εκείνη για να τις ξεπεράσουμε. Φυσικά, στη μορφή της τέχνης που μας εμπνέει για να ξεδιπλώσουμε τα φτερά μας. Στη δική μου περίπτωση λειτούργησε η συγγραφή για να εξοικειωθώ με τον ψυχολογικό εγκλωβισμό και να αναπτερώσω το ηθικό μου. Αποτελεί τραγική ειρωνεία ότι διαβάζαμε για δυστοπικούς οργουελικούς κόσμους και τώρα ζούμε μαχόμενοι σε έναν! Όμως για να δούμε μισογεμάτο το ποτήρι υπάρχει καλλιτεχνική άνθιση στα χρόνια της πανδημίας.

Τα podcast απαγγελίας ποιημάτων είναι μια πολύ δημιουργική και δημοφιλής τάση τελευταία. Θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο;

Νομίζω ότι θα με ενδιέφερε γιατί πρόσφατα μου δόθηκε η ευκαιρία να απαγγείλω ένα ποίημα της Ελένης Ισπόγλου και έμεινα κατενθουσιασμένη από την εμπειρία. Προσπάθησα να χρωματίσω την φωνή μου στα κατάλληλα σημεία για να μεταδώσω την ομορφιά του ποιήματος. Ίσως βρω το θάρρος να το αποτολμήσω στο μέλλον.

Ποιοι είναι οι πιο αγαπημένοι σου συγγραφείς;

Αγαπημένοι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι ο Stefan Zweig, o Jorge Bucay και ο αείμνηστος Carlos Ruiz Zafón. Από γυναίκες συγγραφείς τρέφω μεγάλο θαυμασμό για την Cassandra Clare λόγω της εξημμένης φαντασίας και την Colleen Hoover αφού έχω νοτίσει με δάκρυα τις σελίδες των βιβλίων της.

Ετοιμάζεις κάτι νέο συγγραφικά;

Αυτή την περίοδο έχω αφοσιωθεί σε μία ποιητική συλλογή που ευελπιστώ να γίνει το δεύτερο πνευματικό παιδί μου. Δηλώνω επίσημα μαγεμένη από τον ποιητικό λόγο γιατί αφενός εγείρεις έντονα συναισθήματα σε λίγες στροφές, αφετέρου είναι σαγηνευτική σαν διαδικασία συγγραφής. Γενικά θέλω να πειραματιστώ και με άλλα λογοτεχνικά είδη ώστε να απορροφήσω κάθε μορφή τέχνης.

Είμαι ενθουσιασμένη που ανήκω πλέον στον λογοτεχνικό κύκλο και θέλω να παραμείνω.

Μαρία μου, σ’ ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.

Βιβλιογραφία
Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου, εκδόσεις Πηγή, 2020
Βρείτε τη συγγραφέα στο Facebook!

Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά

Χριστίνα Μαραγκάκη: "Είμαστε μια γενιά που αρέσκεται στην ευκολία της επιφανειακότητας των social me...
''Gotham'': Η σειρά που πρέπει να δει κάθε φαν του Batman
Το ''Μινόρε'' καταφτάνει στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες
Φανή Οιχαλιώτη: "Μου αρέσει να δημιουργώ καινούριες ιστορίες για να δραπετεύσω από την καθημερινότητ...
Σοφία Στυλιανού: "Στο θέατρο μπορώ να ονειρεύομαι, να αλλάζω και να τολμώ διαρκώς"
Γεωργία Κρίκη: "Οι σκέψεις μου είναι μόνο εικόνες. Σκέφτομαι με εικόνες και όχι με λέξεις"
Eυτυχία Μαρτινίδου: ''Τα όνειρα, οι ιδέες και η ελπίδα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ουσίας και ...
Ελένη Ελευθεριάδου: "Η συγγραφή έγινε για εμένα κάτι σαν βιολογική ανάγκη"
''Προσοχή: Εκτελούνται έργα'' στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ''Εμπρός''
''Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι'': Το βιβλίο-σταθμός στη λογοτεχνική καριέρα του Όσκαρ Ουάιλντ