ΤΑΞΙΔΙ

Ποια είμαι εγώ, για να μιλήσω για το Παρίσι; Ούτε εικαστικός καλλιτέχνης είμαι, ούτε ξεναγός. Ποιά θέση να πάρω για τους δέκα χιλιάδες τόνους βάρος του Πύργου του Άιφελ; Τί να πω για τις Βερσαλλίες και την επιθυμία μου να τρέξω σαν τα μοντέλα του Dior στους κήπους; Πώς να εκφραστώ για τις ουρές έξω από το Λούβρο, για την Αφροδίτη της Μήλου αλλά και για τους καλεσμένους στο Γάμο στη Κανά του Βερονέζε; Πώς να τολμήσω να πω Καλημέρα στον κύριο Κουρμπέ; Πώς να διακόψω τη σκέψη του κυρίου Ροντέν! Όλα αυτά τα αξιοθαύμαστα, δε τα πιάνω στο στόμα μου. Εγώ μιλάω μόνο για το ταξίδι! Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους ειδικούς. Ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά, βρίσκω εξαιρετική την απόφαση μου να ανταλλάξω το μικρό, παλιό εξοχικό μου στην Ελλάδα με ένα διαμέρισμα στο 6ο Arrondissment του Παρισιού. Δε ...

«Σαν πας στην Καλαμάτα και’ρθείς με το καλό» μας προτρέπει το γνωστό δημοτικό τραγούδι, ενώ για «τιμόνι καλαματιανό» μας τραγουδά ο Γιώργος Ζαμπέτας στους “Θαλασσινούς” και ήδη νιώθουμε την επιτακτική ανάγκη να επιστήσουμε λίγο περισσότερο την προσοχή μας σε αυτή την όμορφη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Η Καλαμάτα (ή Καλάμαι ή ακόμη παλαιότερα Φαρές) είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου σε απόσταση μόλις 220 χιλιομέτρων από την Αθήνα. Αρκετά μεγάλη ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήθος εναλλαγών και αρκετά μικρή ώστε να τη θαυμάσει όλη διαθέτοντας απλώς ένα… ποδήλατο, χάρη στον εκτεταμένο ποδηλατόδρομο που διαθέτει, συνδυάζοντας θάλασσα αλλά και βουνό, η Καλαμάτα καθίσταται ιδανικός τόπος διακοπών για όλο το χρόνο. Δεν είναι τυχαία, εξάλλου, σε υποψήφια θέση για την καλύτερη πολιτιστική πρω...

Η θεία σίγουρα άλλαξε μερικά αεροπλάνα μέχρι να φτάσει στη Βενεζουέλα.  Κι όταν έφτασε και ξεκίνησε τη νέα της ζωή και ξεμπέρδεψε με τον τραχανά της που είχε μοιράσει σε σακουλάκια για να προσφέρει στον εαυτό της  μικρές δόσεις ανάμνησης από την πατρίδα, έγινε μια κυρία με απρόσμενη ιδιότητα. Ο σύζυγός της είχε μια βιομηχανική μονάδα κατασκευής παπουτσιών και ένα κατάστημα σε κεντρικό δρόμο της πόλης. Την καλοτυχία της την συζητούσαν με υπερηφάνεια οι γονείς μου συχνά. Δε μου έκανε εντύπωση ποτέ η ύπαρξη του εργοστασίου ούτε τα λεφτά της θείας. Ούτε καν εκείνα τα υπέροχα,  περιποιημένα λουστρίνια με το λουράκι που έστελνε σε μένα και τις αδελφές μου τα Χριστούγεννα. Εκείνες, τα έπιαναν έτσι τα γύριζαν τούμπα, τα δοκίμαζαν η μία στην άλλη. Εγώ τα κρατούσα στα χέρια μου με ανάμ...

Αν νομίζετε ότι αγοράζοντας ένα εισιτήριο το κάνετε μόνο για να επισκεφτείτε έναν τόπο, να δείτε μουσεία και αξιοθέατα, να δοκιμάσετε νέες γεύσεις, είστε γελασμένοι. Οι διεργασίες που γίνονται μέσα σας κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της αναπόλησης του ταξιδιού είναι πιο σπουδαίες από το ίδιο το ταξίδι. Δε γνωρίζω αν  έχει αυτό αποδειχτεί από κάποια επιστημονική μελέτη, το λέω εγώ από μόνη μου. Και θα το αποδείξω από τούτη εδώ τη στήλη. Θα ταξιδέψουμε μαζί χωρίς ταξίδι!   @agardie ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ! Στις 20 Ιουλίου 1974 το βράδυ ανακοίνωσα στην μάνα μου ότι θα πάω στη θεία μου στο Καράκας της Βενεζουέλα. Το ξεστόμισα με το βλέμμα καρφωμένο στον ουρανό, καθισμένη στο πεζούλι του ψιλικατζίδικού μας,  με το στόμα τόσο ορθάνοιχτο που με δυσκολία ακούστηκε το P...