Τίνα Μιχαηλίδου: “Έχει χαθεί η μαγεία του έρωτα και του φλερτ”

Την Τίνα Μιχαηλίδου την χαρακτηρίζουν πολλές ιδιότητες όπως τους περισσότερους ανθρώπους της εποχής μας. Επιτυχημένη blogger, θεολόγος, νοσηλεύτρια με εξειδίκευση στην φροντίδα ανθρώπων με χρόνιες παθήσεις και φυσικά συγγραφέας του βιβλίου “Και μη χειρότερα“. Θα την γνωρίσουμε παραπάνω μέσω της στήλης μας Sociallize.

Τίνα μου, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!

Τι πραγματεύεται το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο «Και μη χειρότερα»;

Εγώ σε ευχαριστώ Μαίρη μου για την πρόσκληση. Το βιβλίο μου έχει να κάνει με 11 ιστορίες γυναικών που χωρίζουν και βρίσκουν τον τρόπο να προχωρήσουν παρακάτω τη ζωή τους, άλλες το καταφέρνουν αμέσως, άλλες δυσκολεύονται όμως στο τέλος όλες τους προχωράνε παρακάτω και είναι χαρούμενες.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις φαίνεται πως αποτελούν πηγή της έμπνευσης σου. Πώς σε βοήθησαν στην συγγραφή του;

Η αλήθεια είναι η πηγή έμπνευσής μου είναι οι χωρισμοί. Πάντα όταν χώριζα και όταν πονούσα έγραφα τα καλύτερα άρθρα. Στη συγγραφή του βιβλίου στην αρχή δυσκολεύτηκα να καταγράψω τα συναισθήματά μου στο βιβλίο, αλλά στη πρώτη καραντίνα το έπιασα ξανά μετά από χρόνια και βγήκε το αποτέλεσμα που έχεις στα χέρια σου. Να σου πω ότι μετά από χρόνια δεν υπήρχαν πλέον συναισθήματα είχαν φύγει οπότε ήταν και πιο εύκολο να βγει αυτό στο βιβλίο. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα από μέσα “Μα καλά πόσο χαζή ήμουν που καθόμουν και έκλαιγα για αυτόν “ ή “τι μου άρεσε σε αυτόν;”.

Το blog σου Ex’s ghost έχει επίσης να κάνει με τις σχέσεις. Πώς προέκυψε η δημιουργία του; ( Δείτε εδώ το blog)

Προέκυψε μετά από έναν επώδυνο χωρισμό μου. Αν το σκεφτώ καλά δεν ήταν και τόσο επώδυνος, αλλά ήταν τοξικός και χαίρομαι που χώρισα. Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει ποτέ στη ζωή μου. Δημιούργησα λοιπόν το blog για να βοηθήσω και άλλες κοπέλες στο να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να μάθουν να φεύγουν από τους τοξικούς συντρόφους.

Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον νεότερο εαυτό σου ως προς την αντιμετώπιση σου στους έρωτες;

Αμ δε θα έδινα μια μόνο συμβουλή. Θα συμβούλευα τον νεότερο εαυτό μου να μην ερωτεύεται με βάση την εξωτερική ομορφιά, αλλά με βάση την ομορφιά της ψυχής! Και φυσικά να χαμογελάει πάντα αληθινά ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, διότι της αξίζει και γιατί της πάει!

Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να ερωτεύονται δύσκολα στην εποχή μας;

Νομίζω ότι τα social media έχουν κάνει την αρχή σε αυτό, αλλά πιστεύω ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης, του διαλόγου κλπ έχει κάνει τους ανθρώπους να ερωτεύονται δύσκολα. Όταν όλοι φλερτάρουν μέσα από ένα κινητό & όταν βγαίνουν έξω για ποτό συνεχίζουν να είναι κολλημένοι σε ένα κινητό αντί να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν γύρω τους είναι πολύ λογικό να έχει χαθεί η μαγεία του έρωτα και του φλερτ.

Τι σου έχει διδάξει η εμπειρία σου στον τομέα της Νοσηλευτικής και δίπλα στον μπαμπά σου έναν άνθρωπο που από όσο γνωρίζω ξεχώρισε στον χώρο της Ιατρικής;

Αχ τώρα μου ξύνεις πολλές πληγές. Τον μπαμπά μου τον έχασα τον Απρίλιο, δίναμε μάχη χρόνια για τις παθήσεις που είχε. Το ήξερα από την πρώτη μέρα που αρρώστησε ότι κάποια στιγμή θα “φύγει”. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μου & της πρακτικής μου στον τομέα της Νοσηλευτικής πέρασα από πολλές κλινικές, όλες οι κλινικές μου διδάξανε πως πρέπει να αντιμετωπίζω τους ασθενείς και τι πρέπει να κάνω για να τους βοηθήσω. Αυτό που δεν μπορεί να σε μάθει κανείς είναι πως για να γίνεις Νοσηλευτής πρέπει να είσαι πάνω από όλα άνθρωπος και να αγαπάς τις ζωές τους. Αυτό μου το δίδαξε ο μπαμπάς μου, δε πίστευα ότι το είχα μέσα μου καθώς είμαι πολύ σκληρός άνθρωπος γενικά. Σπούδασα Νοσηλευτική πάνω στην ειδικότητα της Νευρολογίας-Ψυχιατρικής, διότι ο μπαμπάς μου είχε νευρολογικές παθήσεις και ήθελα όπως έκανα τον μπαμπά μου να χαμογελάει να κάνω και τους ασθενείς μου να χαμογελάνε. Κάποιοι ασθενείς πήραν εξιτήριο, άλλοι “έφυγαν” στα χέρια μου, πάντα έκλαιγα από συγκίνηση ή από λύπη. Δενόμουν μαζί τους και ας ήξερα ότι δεν πρέπει να δένομαι, αλλά δε γίνεται να μη δεθείς. Θυμάμαι τον μπαμπά μου που όταν του είπα ότι θα πάω Νοσηλευτική μου είπε “Κοίτα αν δε θες να δεθείς με τους ανθρώπους καλύτερα να πας να μιλάς στα πτώματα. Μη φοβηθείς αν σου βγει να δεθείς δεν είναι κακό.”

Όταν μπήκα για πρώτη φορά στην Ορθοπεδική και είδα τους γιατρούς στην επίσκεψη στους θαλάμους καθόμουν θυμάμαι σε μια γωνία και έλεγα μέσα μου “Τι κάνω εγώ εδώ ; Είμαι πολύ ξινός άνθρωπος πως θα τους βοηθήσω που είμαι ανέκφραστη;”. Τελικά ήμουν η πιο χαμογελαστή δε το περίμενα. Η Νοσηλευτική μου δίδαξε πως πρέπει να έχω γερό στομάχι και νοιάζομαι μόνο για τους ασθενείς μου, ο μπαμπάς μου πάλι μου δίδαξε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ότι όλοι αξίζουν να θεραπευτούν. Νομίζω σε κάλυψα και θα σταματήσω εδώ, διότι αν συνεχίσω να σου μιλάω για αυτά τα 2 δε θα τελειώσουμε ποτέ -γέλια-.

Ετοιμάζεις κάτι νέο συγγραφικά;

Ετοιμάζω πολλά πράγματα, αλλά ακόμα δεν μπορώ να πω τίποτα! Μείνετε συντονισμένοι και θα τα μάθετε όλα!!”

Τι εύχεσαι για το φετινό καλοκαίρι;

Μόνο Υγεία να έχουμε τίποτα άλλο.

Τίνα Μιχαηλίδου, Και μη χειρότερα, εκδόσεις 24 γράμματα, 2020 (βρείτε το βιβλίο εδώ)

Πριν φύγετε ρίξτε μια ματιά