Οι φίλοι μας τα ζώα

Είναι πραγματικά ελπιδοφόρο, αλλά και ένα κοινωνικό φαινόμενο, πόσο έχει αλλάξει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, είτε σε ατομικό είτε σε κρατικό επίπεδο, η σχέση μας με τα ζώα. Όταν υιοθέτησα το πρώτο μου σκυλάκι το 2007 (ακολουθεί φωτογραφία στο τέλος του άρθρου) κανένας άλλος ένοικος της πολυκατοικίας μου δεν είχε κατοικίδιο, τώρα έχουν σχεδόν όλοι! Ο κόσμος που βγάζει βόλτα τα κατοικίδιά του τα απογεύματα, που τα παίρνει μαζί του στα ψώνια, στην καφετέρια ή στις διακοπές είναι πάρα πολύς, γεγονός που έχει ωθήσει σε πιο φιλοζωικές πολιτικές καταστήματα, χώρους εστίασης, ΜΜΜ και ξενοδοχεία. Ίσως ούτε στον τομέα αυτό να είμαστε ακόμη ισάξιοι της υπόλοιπης Ευρώπης, αλλά προσπαθούμε. Πλέον έχουμε και εμείς πάρκα για σκύλους  και σακουλίτσες ή ειδικά φτιαράκια που διατίθενται από τους Δήμους δωρεάν για τις ακαθαρσίες τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόση εντύπωση μου έκανε κάποια χρόνια πριν, όταν είχα πρωτοδεί κάτι τέτοιο στην Τσεχία ή όταν ένας σκυλάκος ταξίδευε δίπλα από τις θέσεις μας στο τρένο για Βαρσοβία – Κρακοβία. Σαν ιδιοκτήτης σκύλου ήδη κάποια χρόνια τότε, οι πρακτικές αυτές στην Ελλάδα φάνταζαν δύσκολες. Σήμερα τα πράγματα σιγά-σιγά αλλάζουν.  Διαφημίσεις με πρωταγωνιστές ζώα συντροφιάς, φιλοζωικές εκπομπές, όπως η εκπομπή “Πλάνα με Ουρά” από την ΕΡΤ με καλεσμένους από τον καλλιτεχνικό κόσμο και πολλές φιλοζωικές δράσεις. Οι φιλοζωικές οργανώσεις και τα σωματεία έχουν πλέον κάποια μεγαλύτερη αναγνώριση και φωνή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τηρούνται πάντα τα καθέκαστα ή ότι δεν υπάρχουν ακόμη ανάγκες βελτίωσης.

Γιατί όμως να στηρίζουμε τη φιλοζωία;

Η συμβίωσή μου με ένα ζωάκι ήταν σίγουρα ο πρώτος λόγος. Γεμίζει ένα κενό που δεν ήξερες ότι υπήρχε. Δημιουργεί μια σχέση που δεν χτίζεις με κανέναν άλλον στον κοινωνικό – οικογενειακό σου περίγυρο. Το μάθημα ήταν βιωματικό, πολύ  αργότερα ανακάλυψα τα υπόλοιπα οφέλη τα οποία θα σας παραθέσω στη συνέχεια με σκοπό να προβληματιστούν οι άπιστοι, να πεισθούν οι αναποφάσιστοι και να επιβεβαιωθούν οι απανταχού ομοϊδεάτες κηδεμόνες.

Ο άνθρωπος είχε την ανάγκη συνύπαρξης με ζώα από χιλιάδες χρόνια πριν. Ο σκύλος βοηθούσε τον βοσκό με το κοπάδι του, η αγελάδα ή η κατσίκα έδινε φρέσκο γάλα για τα παιδιά, το άλογο ήταν το μεταφορικό μέσο μιας άλλης εποχής, το γαϊδουράκι μετέφερε ανθρώπους, πράγματα και εμπορεύματα, ενώ στην αυλή του σπιτιού, ανάμεσα στα τα λουλούδια, έπαιζαν πάντα δύο – τρεις γάτες, τις οποίες ταΐζαμε με τη γιαγιά. Σήμερα οι λόγοι συνύπαρξης είναι λιγότερο πρακτικοί, ωστόσο έχουν σημαντικό σωματικό και ψυχολογικό αντίκτυπο στον άνθρωπο.  

Η συμβίωση με ένα κατοικίδιο, είτε για έναν ενήλικα είτε για ένα παιδί, έχει πολλά οφέλη. Είτε σας αρέσουν οι σκύλοι, οι γάτες, οι χελωνίτσες, τα πουλιά, τα κουνέλια..ο κατάλογος είναι μακρύς..η σχέση που θα δημιουργήσετε με το ζωάκι σας είναι μοναδική και σε τίποτα δε θυμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις.

Κάθε ζωάκι που θα επιλέξουμε θα χρειαστεί το χρόνο μας, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον μας για να είναι δυνατό και υγιές. Μας διδάσκει έτσι την υπευθυνότητα, ιδίως αν μιλάμε για μικρά παιδιά, αλλά και νέες γνώσεις σχετικά με τα ζώα και τις συμπεριφορές τους. Η συντροφιά που κρατά το κατοικίδιο στα παιδιά τα κάνει να έχουν καλή συμπεριφορά, αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση μέσω της φροντίδας του, ενσυναίσθηση και συμπόνια μαθαίνοντας να αναγνωρίζουν πότε το ζώο είναι ευτυχισμένο, κουρασμένο, λυπημένο ή ήρεμο.

Παράλληλα, η συντροφιά ενός ζώου “ διδάσκει “ την ευαισθητοποίηση και την αγάπη. Πόσους ανθρώπους σίγουρα γνωρίζετε που πριν αποκτήσουν κατοικίδιο δεν θέλανε ή φοβόντουσαν τα ζώα και τώρα είναι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων τους και οι καλύτεροι φίλοι;;

Η αγάπη των ζώων συντροφιάς δεν θυμίζει σε τίποτα την ανθρώπινη αγάπη, για αυτό και η σχέση τους μαζί μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κάποια ανθρώπινη. Η αγάπη που μας δείχνει είναι ανιδιοτελής και άνευ όρων. Αυτό σημαίνει πως ό,τι και να κάνουμε, ακόμη και αν φερθούμε άδικα και άσχημα, εκείνο εμάς ξέρει και εμπιστεύεται! Πόσο λυπηρό αν αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι φέρονται με αυτό τον τρόπο στα κατοικίδιά τους..Το κατοικίδιό μας δεν έχει δόλο και δεν θα μας κρατήσει ποτέ κακία για τις πράξεις μας, σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Η αγάπη του, επίσης, δεν επηρεάζεται από την εξωτερική μας εμφάνιση, το οικονομικό – κοινωνικό μας status ή άλλους ιδιοτελείς παράγοντες. Οι ανθρώπινες σχέσεις συχνά φθείρονται, γίνονται δύσκολες ή περίπλοκες, συχνά αναρωτιόμαστε αν μας αγαπούν ή γιατί δεν μας το δείχνουν. Η σχέση με το ζωάκι μας δεν διατρέχεται από τέτοιους νόμους.

Τα κατοικίδιά μάς βοηθούν και στην υγεία μας! Είναι ιατρικά αποδεδειγμένο πως τα ζώα μειώνουν τις αλλεργίες και την εκδήλωση άσθματος. Και επειδή ζώα συχνά σημαίνει και ακαθαρσίες ή μικρόβια, ο οργανισμός μας ωθείται έτσι να παράγει αντισώματα με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουμε λιγότερο! Κανένας φόβος λοιπόν για την ύπαρξη κατοικίδιου σε σπίτι με μωρά / παιδιά.

Είναι γνωστό ότι τα περισσότερα ζώα αγαπούν την ρουτίνα: συγκεκριμένες ώρες ταΐσματος ή βόλτας. Με αυτόν τον τρόπο μας βοηθούν να διατηρούμε και εμείς ένα σταθερό πρόγραμμα και να είμαστε οργανωμένοι, μειώνοντας το άγχος. Οι κηδεμόνες σκύλων βελτιώνουν επιπλέον τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική τους κατάσταση. Συνοδεύοντας τον σκύλο στην καθημερινή του βόλτα, περπατούν και οι ίδιοι φροντίζοντας το σωματικό τους βάρος και την υγεία της καρδιάς και απελευθερώνουν ενδορφίνη και σεροτονίνη που θεωρείται η ορμόνη της χαράς.

Τα ζώα συντροφιάς μας προσφέρουν και κοινωνικοποίηση, αλληλεπίδραση και επικοινωνία με άλλους ανθρώπους που έχουν και αυτοί κατοικίδια ή ασχολούνται με τα ζώα συντροφιάς. Στη βόλτα του σκύλου ή στο κτηνιατρείο, μπορούμε να γνωρίσουμε ανθρώπους, με τους οποίους μοιραζόμαστε αρκετά κοινά και ανησυχίες.

Η ίδια η επαφή με το ζωάκι μας βέβαια μειώνει το άγχος. Όπως έχει αποδεδειχθεί, το να χαϊδεύεις το ζωάκι σου, εκκρίνει ορμόνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο που σχετίζονται με την ευφορία. Το κατοικίδιό μας είναι μια συνεχής παρέα, ακόμη και όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι. Μας παρέχει έτσι ασφάλεια, αλλά και συντροφικότητα, η οποία έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην ψυχολογία, το καρδιακό μας σύστημα και την αρτηριακή πίεση. Με αυτό τον τρόπο άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, έχουν μια καθημερινή παρέα. Δεν είναι τυχαίο που οι υιοθεσίες κατοικίδιων αυξήθηκαν κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της καραντίνας!

Και βεβαίως τα ζώα μας εξοικειώνουν, όσο γίνεται, με τον θάνατο. Δυστυχώς πολλά είδη ζουν πολύ λιγότερο από τον άνθρωπο, γεγονός που μας φέρνει κάποια στιγμή αντιμέτωπους με τον χαμό τους. Όσο οδυνηρό και αν είναι αυτό, δεν αναιρεί τον όμορφο χρόνο που περάσαμε μαζί τους, τις αναμνήσεις που δημιουργήσαμε και την όμορφη ζωή που ίσως τους προσφέραμε. Γιατί για εμάς αποτέλεσαν ένα μέρος, μια περίοδο από τη ζωή μας, για εκείνα όμως υπήρξαμε ολόκληρη η ζωή τους!

Όλα τα παραπάνω είναι πλέον ευρέως γνωστά και έχουν ως αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια ζωάκια συντροφιάς, κυρίως σκύλοι που είναι ίσως πιο εκδηλωτικοί και προσκολλημένοι στον άνθρωπο, να επισκέπτονται δομές με ηλικιωμένους ανθρώπους, τυφλούς (οι οποίοι έτσι και αλλιώς χρόνια τώρα χρησιμοποιούν σκύλους – οδηγούς), παιδάκια άρρωστα ή με ειδικές ανάγκες και ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, και να λειτουργούν ευεργετικά στην υγεία και την ψυχολογία τους. Μια παρόμοια, ενδιαφέρουσα περίπτωση όπου οικογένεια υιοθέτησε σκύλο, ειδικά εκπαιδευμένο για τις ανάγκες και τα προβλήματα υγείας του παιδιού τους, παρουσιάστηκε στην εκπομπή VICE. Tην ιστορία του Γιώργου και του σκύλου του Μάικ μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: https://www.vice.com/el/article/a3jwj4/o-mikros-giwrgos-kai-o-kollhtos-toy-o-maik-o-prwtos-skylos-pollaplwn-boh8eiwn-sthn-ellada, καθώς και να βρείτε την οργάνωση που έδωσε τον Μάικ στον Γιώργο.

Φιλοζωία βέβαια σημαίνει αγάπη και σεβασμός σε όλα τα ζωάκια, τις ανάγκες και τα δικαιώματα τους. Είτε ζουν μαζί μας, είτε όχι, είτε είναι εξημερωμένα είτε όχι, συμβιώνουμε μαζί τους αρμονικά, σεβόμαστε το χώρο τους και όπου μπορούμε τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας!

Είναι σίγουρα κατανοητό κάποιοι να μην έχουνε το χρόνο, τη διάθεση ή και την οικονομική κατάσταση (αν και ελάχιστα συνήθως χρήματα απαιτούνται) για να υιοθετήσουμε και να φροντίσουμε σωστά ένα ζωάκι. Προτού προβούμε σε μια τέτοια πράξη οφείλουμε να είμαστε συνειδητοποιημένοι κηδεμόνες. Τα ζωάκια θέλουν φροντίδα, αγάπη και υπευθυνότητα. Μόνο εμάς γνωρίζουν στον κόσμο και μας αγαπούν ανιδιοτελώς. Δεν θα άξιζαν λοιπόν να τα εγκαταλείψουμε όταν βαρεθούμε, κουραστούμε, μεγαλώσουν και αρρωστήσουν ή αλλάξουν οι προτεραιότητες μας. Αν δεν νιώθουμε ακόμη έτοιμοι να δέσουμε τη ζωή μας με ένα ζωάκι, μπορούμε να προσφέρουμε με άλλους τρόπους: φροντίζοντας κάποιο ζωάκι που είδαμε σε ανάγκη, ταΐζοντας τα αδέσποτα, φιλοξενώντας κάποιο για ένα χρονικό διάστημα, δωρίζοντας χρήματα, τροφές, λίγο από τον χρόνο μας σαν εθελοντές σε μια φιλοζωική οργάνωση ή ό,τι άλλο ίσως χρειάζεται η φιλοζωική της περιοχής μας. Μια πολύ ωραία ενέργεια προσφέρεται εδώ από το φιλοζωικό σωματείο Save A Greek Stray, όπου δίνεται η δυνατότητα να υιοθετήσουμε εικονικά ένα σκυλάκι ή γατάκι, νεαρό ή ηλικιωμένο, που θα επιλέξουμε (υπάρχει διαθέσιμη λίστα με φωτογραφίες και πληροφορίες για το κάθε ζωάκι) και να προσφέρουμε έτσι μια μηνιαία χρηματική δωρεά της επιλογής μας. Η συγκεκριμένη ενέργεια είναι πολύ όμορφη και σωστά οργανωμένη, ιδίως αφού οι άνθρωποι εκεί φροντίζουν να  στέλνουν φωτογραφικό υλικό στους εικονικούς κηδεμόνες, χαιρετισμούς από το ζωάκι που υιοθέτησαν και άλλα αναμνηστικά, ωστόσο μπορείς να απευθυνθείς και σε φιλοζωικά σωματεία λιγότερο γνωστά και άρα σε μεγαλύτερη ανάγκη βοηθείας.

Και φυσικά…τα ζώα είναι οι καλύτεροι μας φίλοι, γίνονται κομμάτι του σπιτιού, της οικογένειας και της ζωής μας. Δεν θα αγοράζαμε ποτέ τον καλύτερό μας φίλο! Έτσι και εσείς υιοθετήστε ένα ζωάκι, μην αγοράζετε, σώστε το από το δρόμο και χαρίστε του μια καλύτερη τύχη. Σημασία δεν έχει η εξωτερική εμφάνιση, ώστε να επιλέγουμε μόνο ζωάκια ράτσας, αλλά το ταίριασμα των χαρακτήρων μας και η χημεία που θα νιώσουμε. Όπως ακριβώς με τους φίλους μας. Με την υιοθεσία, παράλληλα, βοηθάτε να σταματήσει η κακοποίηση ζώων που οδηγούνται σε συνεχόμενα ζευγαρώματα και γέννες, για να πλουτίσουν οι “κηδεμόνες” τους από τους απογόνους.

Η Λούση μου:  07/2007 – 18/04/2020, Αδεσποτάκι, ημίαιμο, Προσωπικό αρχείο

Η Λούση είχε δύο αδελφάκια. Εκείνη και η αδελφή της υιοθετήθηκαν και έζησαν μέχρι τα γεράματα. Το τρίτο σκυλάκι έμεινε αδέσποτο και δυστυχώς πέθανε από φόλα τον πρώτο χρόνο της ζωής του.

*Καμία συνεργασία δεν υπάρχει με την εκπομπή “Πλάνα με Ουρά” και “VICE” ή του Φιλοζωικού Σωματείου που προτείνονται. Πρόκειται για ενδιαφέροντα και ενέργειες που έγιναν μετά από προσωπική αναζήτηση.

Πηγή: Meygeia.gr
Πηγή φωτογραφίας: Golden Sotos